Tukmolen

Tekst van Tukmolen (https://id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/27873)

Nieuwe Bossenaarmolen, opgericht in 1992-1997 op de hoogte van de Bossenaar, een weinig ten noordoosten en iets lager dan de standplaats van de in 1939 verdwenen Bossenaarmolen (zie Aatse Heerweg). Reconstructie onder leiding van architect R. Berteloot (Gent) van de houten windmolen zogenaamde "Tukmolen", een in 1980 gedemonteerde bouwvallige staakmolen uit Impe (Lede), daterend van 1763 met inscripties IBS LV 1751 en EC 1890. Deze korenwindmolen op lage teerlingen, met zadeldak en een geklinknageld Verhaeghegevlucht, bezat typisch Brabantse kenmerken te herkennen in de steile staande steekbanden, het vrij korte schuddeberd en de trekbalkverbinding tussen hoekstijlen, stefel- of tempelbalken en bovenbalken. Overblijvende delen van de "Tukmolen" in 1991 aangekocht door M. De Merlier en in 1992 overgebracht naar Etikhove. Heropgebouwd met gelast gevlucht en door bakstenen molenkot gesloten molenvoet.

  • Afdeling Ruimtelijke Ordening, Huisvesting en Onroerend Erfgoed Oost-Vlaanderen, Cel Monumenten en Landschappen, Archief.
  • BAUTERS P. 1985: Eeuwen onder wind en wolken. Windmolens in Oost-Vlaanderen, Gent, 148-157.
  • DE MERLIER D. 1997: De verrijzenis van de Nieuwe Bossenaarmolen, Businarias I.1, 16-19.

Bron: VERBEECK M. & TACK A. 1998: Inventaris van het cultuurbezit in Belgiƫ, Architectuur Provincie Oost-Vlaanderen, Arrondissement Oudenaarde, Kanton Oudenaarde, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 15n2, Brussel - Turnhout.
Auteurs:  Verbeeck, Mieke
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)


Je kan deze tekst citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Tukmolen [online], https://id.erfgoed.net/teksten/27873 (geraadpleegd op ).