"Thomaesmolen" later "Bekemolen", bakstenen korenwindmolen gelegen in het noordoosten van Mullem, aan de voormalige mooie spaarvijver gevoed door de Molenbeek met eeuwenoude watermolen en bijhorende molenaarswoning.

Oorsprong van de olie- en graanwatermolen gaat terug tot de 13de eeuw. Reeds in 1250 in het bezit van de heren van Mullem, toen de heerlijkheid  "De Boeverije". In 1954 gesloopt, slechts het waterrad en een deel van het sluiswerk bleef bewaard.

"Bekemolen", ronde witgeschilderde stellingmolen, ten noordwesten en ten zuidoosten gietijzeren galerij, gebouwd in 1903 door E. Thomaes-Walraet ten oosten van de eeuwenoude olie- en graanwatermolen. Onderdelen hergebruikt van de in 1892 gesloopte houten staakmolen, de "Plaetsemolen" te Knesselare. Werkzaam tot eind 1940. Gerestaureerd in 1954, in 1968-1969 door architect E. Verbeurgt. Ten oosten en ten westen, toegangspoorten gevat in een korfbogige bakstenen omlijsting. Typisch Oost-vlaams afgewolfde kap (leien) van 1968. Drie korfbogige vensteropeningen boven elkaar. Oorspronkelijk geklinknagelde Verhaeghe-gevlucht van 1903 in 1968 vervangen door gelast stalen roedestelsel. Kruiwerk op ijzeren flenswielen. Jaartal 1877 ingebeiteld op moerbalk van de luizolder (uit de "Plaetsemolen" te Knesselare).

Ten zuidwesten, molenhof van circa 1860, eind 1890 verbouwd en circa 1950 tot landhuis heropgebouwd in opdracht van toenmalige burgemeester A. Vanderstraeten.

Witgeschilderde baksteenbouw met tandlijst met dropmotief op gepikte plint onder zadeldak (pannen, nok loodrecht op straat) met verscheidene dakkapellen en klokkentorentje. Rechthoekige muuropeningen. Vooruitspringend ingangsgedeelte met verankerde puntgevel, rechthoekig venster met blind boogveld waarin cartouche met jaartal 1764.