Windmolen gelegen op een zogenamde molenberg, op de hoek met de Peerdekerkhofstraat, nabij de grens met Hulshout. Het is de enige resterende houten molen in het arrondissement Mechelen. In 1474 eigendom van ridder Pot, in 1587 van de toenmalige Heer van Heist. Circa 1830 in het bezit van de hertog d'Ursel, waarvan de nazaten de molen in 1880 verkochten aan Victor Van Bael. Sedert 1978 eigendom van de gemeente. Grondig gerestaureerd naar ontwerp van architect P. Gevers in samenwerking met E. Spiessens in de periode 1989-1990.

Houten staak- of standaardmolen met kapeldak (leien) en gesloten voet, behorend tot de oudste molentypes die in ons land voorkomen. De gesloten voet is een octogonale bakstenen constructie. De verankering bestaat uit vier teerlingen waarop twee horizontale balken rusten; hierop bevinden zich acht schuine schoorbalken (steekbanden) die het gewicht van de bovenbouw dragen. Typisch voor de Kempische staakmolens is de steile helling van de steekbanden. Door het snijpunt van de ankerbalken loopt een verticale, eiken molenstaak, waaromheen het houten molenhuis met twee niveaus (steenzolder en maalzolder) is gebouwd. Bij de trap, het kruiwiel waarmee de wieken loodrecht op de wind worden gericht voor een maximale windvang.