Basiliek Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Georiënteerde bedevaartskerk gesitueerd halverwege de dreef naar de grot met ommegang van het bedevaartsoord. Imposante driebeukige basilicale kerk van vijf traveeën, met vlak afgesloten koor en westelijke bouw met twee vierkante torens, naar ontwerp van architect E. Van Hoecke-Peeters; lichte aanpassingen van de bouwplannen door J. Bethune bij de afwerking van de kerk (1876). Eerstesteenlegging op 22 mei 1875, plechtige inwijding op 11 september 1877. Op 4 juni 1924 verheven tot basiliek. Typische laat-19de-eeuwse neogotische baksteenbouw. Drie spitsboogportalen in de westelijke partij met later toegevoegde gehistoriseerde timpanen. Hoge westelijke torens van vier geledingen (waaronder horlogegeleding en galmgaten) onder hoge ingesnoerde torenspits (leien).

Interieur met kenmerkende neogotische polychromie onder leiding van J. Bethune uitgevoerd door A. Bressers.

Mobilair: in neogotische stijl uitgevoerd onder leiding van J. Bethune: hoofdaltaar van 1877, zijaltaren van 1878-1880, preekstoel van 1885, biechtstoelen van 1878, sacristiemeubilair van 1876, glasramen van 1888; kruisweg van 1889 door De Pauw.