Herenhuis met traditionele kern die minstens opklimt tot de 17de eeuw, en in régencestijl werd aangepast in de tweede helft van de 18de eeuw. Franciscus De Wolf voegde in 1852 de hardstenen lekdrempels toe; een project uit 1854 voor de verhoging van de halve topgeleding tot een volwaardige verdieping met klassiek hoofdgestel vond geen doorgang. Opdrachtgever van deze werken was de dispacheur Augustin Louis Jaumar (Amsterdam, 1796-Antwerpen, 1895), echtgenoot van (Marie-Antoinette Cambier), die eveneens in 1854 op het aanpalende perceel een neoclassicistisch herenhuis liet optrekken.

Rijwoning met dubbelopstand van vier traveeën en twee en een halve bouwlaag onder een plat dak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel, vermoedelijk in bak- en zandsteenbouw, verankerd door muurankers met gekrulde spie, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Registers van rechthoekige vensters met lekdrempel. Spiegelboogdeur en -bovenlicht in hardstenen régence-omlijsting, met kwarthol geprofileerd beloop, neuten en schelpsleutel, onder een gebogen waterlijst op gestrekte uiteinden; smeedijzeren waaier met radiaal patroon. Het eenvoudige hoofdgestel met kroonlijst, werd vermoedelijk samen met het platte dak aangebracht tijdens het interbellum.