Meergezinswoning ontworpen eind 1928 door Léon Stynen in opdracht van Paul Neuhuys, die toen in de Rudolfstraat 13 in Antwerpen woonde. De opdrachtgever Paul Neuhuys (1897-1984) was een Antwerps dichter, die Franstalige poëzie schreef in de stijl van de dada-beweging. Stynen zal een jaar later een tweede woning ontwerpen voor de dichter in Groenendael.

Léon Stynen geldt als een van de vaders van het modernisme in België met een heel omvangrijk oeuvre. Naast verscheidene grote opdrachten, ontwierp Stynen ook burgerwoningen. Dezelfde modernistische vormentaal van het ‘nieuwe bouwen’ komt steeds terug in zijn realisaties. Hij zal veel aandacht schenken aan de materiaalkeuze en uitvoeringstechniek. Zowel coloriet als textuur is van belang en de uitvoering wordt onderworpen aan wiskundige schema’s. Deze woning stamt uit zijn vroegere periode, waarin hij een reeks burgerwoningen met monumentale trekken ontwerpt.

Het woonhuis heeft twee traveeën en drie bouwlagen onder een plat dak. De lijstgevel is bepleisterd en heeft uitgesproken raamconstructies. De gevel bevat drie horizontale bandramen, waarvan het metalen schrijnwerk contrasteert met de witte bepleistering. De vensters worden omgeven door een waterlijst bovenaan en een stenen dorpel. De verhouding van de vensters en de indeling van de ramen is sterk uitgedacht, waardoor een ritmisch patroon ontstaat. De rechthoekige vorm van het raam op het gelijkvloers wordt geïntegreerd in het raam op de eerste verdieping en het vierkante raam van de eerste verdieping komt ook weer terug in het raam van de tweede verdieping. De voordeur is in een gesloten vlak zonder vensters geplaatst, waardoor het een monumentaal karakter krijgt. Het gerasterd ijzerwerk aan de voordeur vermindert de massiviteit van de voorgevel. Een plantenbak aan de voorzijde geeft het idee van een voorhof en bevat een brievenbusgleuf.

De achtergevel wordt geopend door eenvoudige rechthoekige vensteropeningen op de verdiepingen, een keukendeur en driedelige vensterdeuren aan het terras.

De woning is gelegen op een smal, langwerpig perceel in Deurne-Zuid. De plattegrond van het huis is geconcipieerd als meergezinswoning, met twee wooneenheden. Gelijkvloers en tweede verdieping vormen een appartement, op de eerste verdieping werd een tweede, kleine flat voorzien. De indeling van het interieur is conventioneel ingepland, volgens het enkelhuissysteem dat sinds de 19de eeuw gangbaar is voor de stedelijke rijwoning. Op de benedenverdieping bevindt zich in de smalle deurtravee rechts een lange inkomhal met trappenhuis, die uitkomt op de keuken die in een smalle achterbouw gelegen is. De hal geeft toegang tot een enfilade van en eetkamer in de brede venstertravee. Aan de achterzijde van het huis werd een koer of terras aangelegd. De twee slaapkamers van het gelijkvloerse appartement bevinden zich op de tweede verdieping. Op de tweede bouwlaag is een tweede appartement voorzien, bestaande uit een slaapkamer aan straatzijde, eetkamer aan tuinzijde en keuken op de tussenverdieping van de achterbouw.