Directe aanleiding tot het ontstaan van het bedevaartsoord was de bouw van een modisch aquarium in de vorm van een rots (herinnerend aan een kluizenaar uit de familie van de markgravin) in de tuin van het kasteel van markgravin de Courtebourne in 1870-71 naar ontwerp van architect E. Van Hoecke-Peeters. Op aanvraag van de toenmalige pastoor Moreels werd in de rots een Mariabeeld geplaatst. Na de plechtige wijding van het beeld in de grot op 29 juni 1873 werd het park van kasteel Slotendries geleidelijk opengesteld voor Maria-vereerders. Na de miraculeuze genezing van Pieter De Rudder op 7 april 1875 verkreeg de plaats grote vermaardheid als het zogenaamd bedevaartsoord van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes-Oostakker. Markgravin de Courtebourne stelde gronden langs de bedevaartsweg ter beschikking voor de bouw en kwam ook gedeeltelijk tussen in de bouwkosten van een kerk, klooster, winkel, hotel en verscheidene scholen. Naar verluidt zou architect J. Bethune bij de bouw van dit alles betrokken geweest zijn. Bakstenen kapel met zadeldak (pannen), in de hoek gemaakt door de toegangsdreef, met levensgrote calvarie achter getraliede rondboogpoort. Halfcirkelvormige ommegang achter de grot (voorbij de basiliek). Aan de buitenzijde omvat de ommegang zeven gemetste open bakstenen kapellen met een grotomlijsting en onder veelal overgroeid zadeldak (leien) ieder met een gepolychromeerde beeldengroep, uitbeeldend de Zeven Smarten van Maria en volgens kadastergegevens daterend van 1883-84. Aan de binnenzijde een gepolychromeerde houten kruisweg met vijftien Rozenkranskapelletjes daterend van 1913.