Neoclassicistische eenheidsbebouwing van oorspronkelijk eenentwintig burger- en winkelhuizen, opgetrokken vanaf 1825 door het Bestuur der Burgerlijke Godshuizen van Antwerpen, aan de buitenrand van het domein van het Sint-Elisabethsgasthuis. Archeologisch onderzoek wees een traditionele structuur uit met hangkamers uit de tweede helft van de 16de eeuw.

Elk twee traveeën breed, omvatten de gekoppelde rijwoningen drie bouwlagen onder doorlopende zadeldaken. Het gevelfront beslaat zeventien traveeën waarvan twee gedicht aan het Mechelseplein, een afgeschuinde hoektravee, en zevenentwintig traveeën aan de Sint-Jorispoort. Oorspronkelijk bepleisterde en beschilderde, maar sinds lang gedecapeerde bakstenen lijstgevels, eenvoudig verankerd, met verwerking van waarschijnlijk hergebruikte zandsteenblokken. Eenvoudige, door regelmaat bepaalde ordonnantie, opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters met een rollaag als latei en een hardstenen lekdrempel, en afgewerkt met een houten geprofileerde kroonlijst op klossen.

Vanaf midden jaren 1850, en vooral tijdens de eerste helft van de jaren 1870 werd de begane grond van de woningen stelselmatig verbouwd tot winkelpuien. Fraaie houten winkelpuien met pilasters en kroonlijst op tandlijst in neoclassicistische stijl, zijn bewaard op Mechelseplein 13, 17 en 19, en Sint-Jorispoort 1, 3, 5, 7, 9, 11, 13 en 25.