Het volledig houten schip behoort tot het type 'lemmerhengst'. Oorspronkelijk was het een zeillemmerhengst die enkel onder zeil voer. Na één jaar werd er ook een motor geplaatst en heeft het schip (slechts één jaar) zowel met zeil als met motor gevaren: in zekere zin betrof het dus een gecombineerde zeilmotorlemmerhengst. De boot is een zeldzaam exemplaar van twee nog resterende houten lemmerhengsten waaronder één nog in Nederland in de vaart is, één van een reeks van zes identieke lemmerhengsten in 1928 gebouwd op de scheepswerf Piet Verras, Paal (NL).

De eerste eigenaar van het vaartuig was Jan Serie, oud Boekhoutenaar wonende Distelstraat te Zeebrugge. Volgens erewaterschout Frans Vergauwen was deze lemmerhengst het grootste en tevens het laatst gebouwde vaartuig van dit type.

Het schip werd ingeschreven onder het nummer Z 13 met de naam 'Kamiel', naar de naam van de jongste zoon van Jan Serie. In 1929 werd een motor 'Kromhout' van 40 pk ingebouwd. Na de Tweede Wereldoorlog werd Frans Serie, zoon van Jan, eigenaar.

Naar aanleiding van het invoeren van een doorlopende nummering van de vissersvloot langs de Belgische kust kreeg de boot het nummer Z 411. In 1947 kreeg de boot een nieuwe motor 'Kromhout', een verticale 2-cilinder scheepsdiesel van 60 pk (nu nog aan boord). Start met geperste lucht (persluchtreservoirs nog aanwezig).

Na het overlijden van Frans Serie in 1949, werd de weduwe eigenares. De boot werd in 1956 verkocht aan Julien Rammeloo, die een tijdlang te Boekhoute woonde. Opnieuw veranderde de boot van eigenaar en kwam bij L. van de Staag te Rotterdam terecht met de bedoeling er een woonschuit van te maken. Deze plannen gingen niet door omdat het schip in afwachting aangemeerd werd te Brunisse (NL) waar het lek sloeg en zonk.

René Rammeloo kocht het toen (1957) en het kreeg het nummer BOU 6. De naam 'Kamiel' blijft behouden. In laatste instantie werd Albert Rammeloo te Boekhoute eigenaar. Deze had eveneens plannen om er een woonschuit van te maken. Deze plannen werden echter nooit uitgevoerd.

Schrapping als vissersvaartuig en uit de vaart genomen op 13.09.1966. Uiteindelijk lag de boot helemaal onttakeld te Sluiskil (NL), klaar om er volledig gesloopt te worden.

Zover kwam het niet want het schip werd in 1973 aangekocht door het gemeentebestuur van Boekhoute als herinnering aan het vissersverleden van dit vissersdorp waar het als BOU 8 (nummer van de boot van de burgemeester) met de naam 'Isabelle' (naam van de echtgenote van de burgemeester) een plaats kreeg in de dorpskom.