Het enkelhuis telt één travee en twee bouwlagen onder een pseudomansardedak. Het betreft baksteenarchitectuur met een provinciale art-nouveau-inslag, picturaal gebruik van witte baksteen en arduin. De gevel is opengewerkt met een breed getoogd benedenvenster. Erboven bevindt zich een rondboogvormig deurvenster geflankeerd door lisenen met sgraffitopanelen in de hoeken en voorzien van een halfrond balkon met sierlijk ijzeren hek. De woning is toegankelijk via een rondboogdeur.

De woning werd samen met nummer 45 in 1915 gebouwd naar een ontwerp van architect Oscar Van Cauwenberghe. Enigszins verwant aan de naastliggende huizen 49 en 51 zijn de rondboog- en segmentboogramen, de smeedijzeren balkons, de door kleinhouten onderverdeelde bovenlichten van ramen en enkele paneeltjes met sgraffiti in art-nouveaustijl boven een raam, onder de kroonlijst en uitkragende gevelpilasters. De vier sgraffitipaneeltjes bij de verdieping van nummer 47 zijn vervaagd door de slechte staat van bewaring; de paneeltjes beneden stellen medaillons met vrouwenhoofden in profiel voor, de paneeltjes boven tonen plant- en slingermotieven en respectievelijk de opschriften "Anno" en "1915". De rode kleur van de baksteen, het strakke witte voegwerk en de witte baksteen die gebruikt is rond de vensterbogen en als gevelbanden geeft het geheel een strak uitzicht.