Voormalig weeshuis in imposante classicistische stijl naar ontwerp van François Drossaert uit 1834.

Historiek

Vanaf 1669 waren de kapucijnen aanwezig in Tienen. In 1671 werd de opbouw van de kerk en klooster aangevat naar ontwerp van Gillis van Aelst. Het ensemble diende volledig heropgebouwd na de brand van 1793. Na de opheffing van de orde in 1795 werden de gebouwen in 1796 geveild. Aldus kwamen ze vooreerst in het bezit van verscheidene particulieren, later echter werd het stedelijk bestuur eigenaar van het volledige complex en liet er rond 1834 op de plaats van de vroegere gebouwen een weeshuis oprichten.

Vanaf 1751 verbleven de wezen in het Sint-Laureisgasthuis, maar in 1798 werden ze overgebracht naar het klooster van de Alexianen. Daar konden ze niet blijven en de gemeenteraad besprak op 9 juni 1830 het voorstel om een nieuw weeshuis te bouwen in de stad. De keuze viel hierbij op het ‘Capucienenhoff’. Architect François Drossaert tekende de plannen.

De linkerzijde van het gebouw werd voorzien voor de opvang van weesmeisjes en de huisvesting van de grauwzusters. Omdat er geen akkoord werd bereikt met de orde, kwam om deze plaats het gemeentelijk college. De rechtervleugel werd bewoond door de weesjongens onder toezicht van de Cellebroeders. Vanaf 1843 werden de weesmeisjes toevertrouwd aan de zusters van Onze-Lieve-Vrouw van Namen.

In 1994 kreeg de site een nieuwe functie als sociale woonwijk, nadat de gebouwen jaren hadden leeggestaan.

Beschrijving

Het grondplan van het gebouw, voorzien van twee vleugels, heeft ongeveer de vorm van een trapezium. De voorgevel vormt een zuilengang, rustend op een verhoging van zeven zware treden. Vier ionische zuilen dragen een horizontaal hoofdgestel met de naam ‘WEEZENHUIS’ in vergulde letters.