Houten windmolen, zogenaamd "Hubertmolen". De houten molen is als type enigszins te vergelijken met de Hollandse wipmolens. Beeldbepalende ligging aan de Ringlaan samen met het bijhorende molenaarshuis.

Historiek

In 1879 krijgt Jan Hubert de toestemming van de Bestendige Deputatie van West-Vlaanderen voor het bouwen van een molen op zijn grond ten westen van de nieuwe badplaats. De familie Hubert is een heel belangrijk molenaarsgeslacht aan de Noordzeekust en de naam is terug te vinden bij tal van molens in de kuststreek. In Bredene bevonden er zich ooit drie Hubertmolens.

Het molentje is klaar in 1880 en ruim 50 jaar blijft de molen in gebruik, tot de molen in 1934 definitief stilvalt. Van dan af wordt de Hubertmolen een toeristische pleisterplaats midden in een nieuwe wijk die de naam Molenwijk meekrijgt.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt de Hubertmolen in opdracht van de Duitse bezetter ontdaan van zijn wieken. Na de oorlog wordt hij hersteld en samen met de bijhorende huisjes in 1946 reeds als landschap geklasseerd. In 1992 wordt de molen door een voorjaarsstorm ernstig beschadigd, waarbij het wiekenkruis verdwijnt. Daarop koopt het gemeentebestuur van De Haan de molen aan en laat hem herstellen door molenbouwers Peel uit Gistel. De feestelijke inhuldiging gebeurt in 1996.

Op 20 april 2006 vervangt molenbouwer Roland Wieme uit Deinze het sleepkruiwerk door een meer efficiënt rollenkruiwerk, zodat de houten molenkast beter verkruid kan worden. Bij deze gelegenheid worden ook andere onderhoudswerken uitgevoerd, zoals het aanbrengen van een betere sabel voor het vangen, het optimaliseren van het luiwerk, het op punt stellen van het lichtwerk, het herstellen van het beton en andere onderhoudswerkzaamheden (naar een ontwerp van architect Sabine Okkerse, Horebeke). Vrijwillige molenaar Bart Engelen uit Bekegem brengt de molen tijdens de zomer in werking.

Beschrijving

Molen van het gemengde type, staakmolen/wipmolen, bestaande uit een klein vierzijdig molenkot onder geknikt mansardekap naar boven toelopend in een zeszijdig torenkot. Het molentje staat op een vierkant waarvan de hoekstijlen met kruisen en regels aan elkaar zijn verbonden. Op een boventafelment met (recent aangebracht) Engels kruiwerk rust de kast. Bekleding met schaliën in eterniet. Het molenkruis is vervangen door nietoperatieve ladderachtige sierwieken. Speciale vermelding verdienen het pestelsysteem en de houten askop, teruggaand op een model uit de eerste helft van de 17de eeuw.