Locatiebeschrijving

In de tuin van het landhuis "Le chalet de la mine" langs de Rijselseweg nummer 214 is een grote mijnkrater van 7 juni 1917 met aan de westrand een Britse bunker. In de mijnkrater zou zich volgens de bewoner nog een betonconstructie bevinden. De site is toegankelijk gemaakt met aangelegde paden en wordt geduid met informatieborden van het netwerk "Oorlog en Vrede in de Westhoek". In de onmiddellijke omgeving zijn nog diverse mijnkraters, die dateren van 27 maart 1916 en die herdacht worden op het monumentje aan het kruispunt van de Rijselseweg met de Armentierseweg.

Historische achtergrond

De bunker is van Britse makelij en kon, gezien de schietsleuf, dienst doen als mitrailleurspost. Vanwege de ligging en de hoogte van de constructie (op een hoogte van 47 meter), kon de constructie eveneens fungeren als observatiepost over de Duitse stellingen richting Waasten en de het dal van de Diependalebeek, toen bomen en andere beplanting door het oorlogsgeweld verdwenen waren. Iets ten westen van deze Britse constructie zou zich nog een Duitse betonconstructie bevonden hebben, die echter in 1991 verwijderd werd. Volgens de huidige eigenaar zou er zich in de vlakbij gelegen mijnkrater van 7 juni 1917 nog een betonconstructie in het water bevinden.

De site rond de mijnkrater van 7 juni 1917 en de Britse bunker werden opengesteld op 25 mei 2003, "Dag van het Park". Het initiatief ging uit van Stad Ieper (In Flanders Fields Museum) en de site werd geïntegreerd in het provinciale netwerk van "Oorlog en Vrede in de Westhoek".

Kenmerken

Rechthoekige, bovengrondse betonconstructie (270 centimeter hoog, 500 centimeter lang en 460 centimeter breed) aan de rand van een mijnkrater. Het beton is samengesteld uit grove kiezels en gelijkmatig bewapend. Het beton aan de buitenzijde is grotendeels gegoten tegen golfplaten met fijne, ondiepe golving, waardoor het beton van nagenoeg alle muren, behalve het gebogen dakgedeelte, geribbeld is. Het dak is halfrond, want gegoten op zware, gebogen golfplaten met brede golving (zogenaamde "olifantenplaten"), die binnenin nog aanwezig zijn.

Aan de oostkant is een smalle sleuf, ongeveer 140 centimeter breed aan de buitenzijde. Aan de binnenkant is ze nog 61 centimeter breed (en 23 centimeter hoog). Bovenaan is de sleuf verstevigd met 8 aaneengesloten stalen balken. De uiteenlopende wanden zijn bekleed met houten balken (om inslaande kogels of scherven op te vangen, maar ook om het geluid van de mitrailleurs te dempen). Aan de binnenkant steekt vlakbij deze sleuf nog een verticale stalen pijp en een rechthoekige opening in het dak. Aan de buitenkant van de voormuur steekt nog een ijzeren staaf (mogelijks voor het vasthechten van een camouflagenet). Aan de westkant is een deuropening van circa 175 centimeter hoog, 90 centimeter breed en 100 centimeter diep, versterkt met stalen balken. Er zijn nog uitsparingen aanwezig voor het vasthechten van een deur. Rond de deuropening zijn diverse inslagen te bespeuren.

De bunker binnenin bestaat uit 1 ruimte van circa 300 centimeter lang en 300 centimeter breed, met een betonnen vloer. In het midden is de ruimte circa 190 centimeter hoog, wat betekent dat het dak zo'n 80 centimeter dik is. Het plafond bestaat uit 3 boogvormige golfplaten met brede golving, zogenaamde "olifantenplaten", die bovenaan per 2 gekoppeld zijn door middel van een dubbele geprofileerde balk. Ook de voormuur is bedekt met dergelijke "olifantenplaten", in de achtermuur zijn nog sporen van dergelijke zware golfplaten te zien.