Burgerhuis in neo-Lodewijk XVI-stijl gebouwd in opdracht van Frans Willems, naar een ontwerp van architect Edward Van Not uit 1912. Vóór de Eerste Wereldoorlog leverde Van Not ontwerpen voor niet minder dan twaalf woningen van dit type aan de Jan Van Rijswijcklaan. Op de gesloopte woningen Voordeckers (nr. 105) en Fontaine (nr. 107) na, zijn deze allemaal bewaard (zie nr. 59-67, 97, 99 en 113-115). Zij zijn representatief voor het vroege oeuvre van de architect, wiens loopbaan kort na de eeuwwisseling van start ging. In deze periode ontwierp hij tientallen van dergelijke burgerhuizen in Antwerpen, een groot aantal in dienst van de Algemeene Bouwmaatschappij, waarbij het stijlenjargon varieerde van beaux-arts en cottage tot art nouveau. Vanaf het interbellum tot zijn overlijden, combineerde Van Not zijn privé-praktijk met het ambt van gemeentelijk architect in Deurne.

Met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een mansardedak (leien). De natuurstenen lijstgevel wordt gekenmerkt door een horizontale geleding, met schijnvoegen op de sokkel en een balustrade in het bovenste register. De gevelcompositie met de klemtoon op de brede zijtravee, vertaalt de opdeling in hoofd- en nevenruimten van het interieur. Een driezijdige erker met balkon markeert de twee hoofdverdiepingen van dit risaliet, dat uitmondt in een dakvenster met een gebogen pseudo-fronton en vazen. Verder bestaat het decor uit classicistisch lijst- en stafwerk, dropconsoles, rozetten, chutes en guirlandes. In tegenstelling tot het schrijnwerk, bleef het smeedijzeren voortuinhek integraal bewaard.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van de burgerwoning. De begane grond vormde oorspronkelijk een doorlopende suite van salon, eetkamer en veranda, geflankeerd door de smalle vestibule, het trappenhuis en de office. De keuken bevond zich in een achterbouw met twee entresolniveaus. De bouwplannen tonen een aan de gevel verwant neo-Lodewijk XVI-interieur.