Tuinwijk in de volksmond zogenaamd de "Veertig Huizen". In het najaar van 1922 doet de net opgerichte maatschappij voor het bouwen van goedkope woningen Helpt Elkander een aanvraag om veertig huurhuizen te mogen bouwen. De plannen worden ontworpen door de Brusselse architect Georges Hendrickx. Centraal wordt langs de Jozef Duthoystraat een pleintje aangelegd, oorspronkelijk een kleine groenzone, die later wordt verhard en thans fungeert als parking; enkele bewaarde knotbomen. Symmetrisch rondom het pleintje (twaalf woningen) en met uitlopers langs de straat is een huizenrij (van telkens twaalf woningen) ingeplant en ter hoogte van het pleintje is een overbouwde rondboogdoorgang voorzien naar een achterliggend, dwars straatje waar twee groepen van drie woningen worden opgetrokken. Dit kleine straatje wordt enkele jaren later aangelegd en verkaveld als project "Nieuwhuizen, bachten de Veertig Huizen", zie Nieuwhuizenstraat).

Rondom het pleintje worden door de ontwerper winkeltjes voorzien die, samen met het uithangbord, al in het originele plan zijn opgenomen. Ondanks de architecturale eenheid staat het individuele wonen bij elke woning centraal en heeft die bijvoorbeeld elk een smal achtertuintje, op het plan afgesloten door een tuinmuur met poortje. Momenteel op twee woningen na in privébezit waardoor de diversiteit bij renovaties opvalt (vernieuwd schrijnwerk, gevelbekleding).

De woningen zelf vertonen invloeden van de cottage-architectuur, zie onder meer de steile, soms overkragende, verspringende bedaking, materiaalgebruik bestaande uit de combinatie van baksteen voor de onderbouw met wit beschilderde en bepleisterde vlakken voor de verdiepingen en topgevels, rondboogvensters, oeils-de-boeuf, beluikte openingen.