Twee bouwlagen en een ruim souterrain tellend landhuis uit 1903, in eclectische stijl. Opvallend is de rijke en verzorgde detailafwerking die vooral tot uiting komt bij de royaal aangewende blauwe hardsteen en het sierlijke smeedwerk van perron, terras en dakbekroningen. Dezelfde verzorgde afwerking geldt eveneens het historiserend interieur (opvallend gaaf bewaard). Het villatuinconcept is nog duidelijk herkenbaar.

Het landhuis met kasteelallures is vanaf de Rozenstraat bereikbaar via de tuin met een lusvormige toegangsweg. De plattegrond is te herleiden tot een U-vorm met links en rechts twee paviljoenvormige uitbouwen en een ronde en rechthoekige hoektoren. Het geheel is opgetrokken in een combinatie van hardsteen en geglazuurde witte baksteen met een natuurleien bedaking.

Boven het als een licht afgeschuinde sokkel uitgewerkte, volledig in hardsteen uitgevoerde souterrain waar de dienstruimten zijn ondergebracht bevindt zich het over twee niveaus verspreide woongedeelte opengewerkt met grote kruisvensters met hardstenen omlijsting en dubbel ontlastingssysteem.

De overluifelde inkompartij situeert zich in de zuidgevel. Een brede, door muurtjes geflankeerde, hardstenen trappartij leidt naar een rechthoekig, betegeld perron met een korfbogige vensterdeur geflankeerd door twee vensters. Het perron met tussen cirkelvormige hardstenen pijlers gevatte smeedijzeren balustrade is overkapt met een oorspronkelijk beglaasde (nu golfplaten) luifel op smeedijzeren schoren. De toegang krijgt een extra accent in de vorm van een aanleunend hoektorentje (diensttrap) voorzien van vier smalle rondboogvenstertjes en een kegelvormige bedaking.

Twee registers van grote kruisvensters en vier korfbogige openingen waaronder twee vensterdeuren bepalen de strakke ordonnantie van de achtergevel. Het geheel wordt afgedekt door een complexe, natuurleien bedaking op geprofileerde houten schoren met fraai gedetailleerd dakkapellen, diverse schouwelementen en smeedijzeren nok- en topbekroningen. Zoals eerder vermeld wordt de eveneens met kruisvensters opengewerkte oostelijke zijgevel gedomineerd door een deels ingebouwde vierkante toren.

Op de westelijke perceelsgrens bevindt zich een dienstgebouw (nummer 17A) oorspronkelijk wellicht bestemd als woning voor conciërge of tuinman. Het heuveltje in de noordwesthoek van de tuin is een abri, die vermoedelijk op het einde van de jaren 1930 werd gebouwd met het oog op de komende oorlog.

De tuin heeft een eenvoudige structuur. Van de oorspronkelijke hoogstammige beplanting die bedoeld was om het zicht op de villa te omkaderen blijven nog enkele exemplaren over. De grote lus aan de noord- of achterzijde van de villa loopt door dicht plantsoen dat oorspronkelijk een bergafwaarts lopende vista omkaderde met een vijvertje als eindpunt. Van de oorspronkelijke beplanting in dit gedeelte zijn nog een twintigtal bomen overgebleven. Door de bouw van een 'bezinningscentrum’ en de nivelleringswerken die daaraan voorafgingen, werden de vista en de beplantingen grotendeels vernietigd.