Huisarts Emiel Heeremans gaf in 1938 opdracht aan Hoste Huib om een woning met bijhorende praktijkruimte te bouwen.

Met haar door een laag bakstenen muurtje afgesloten voortuin distantieert de vrijwel perceelsbrede woning Heeremans (1938-1939) zich op discrete wijze van de overwegend op de rooilijn ingeplante rijbebouwing. De rechthoekige, deels onderkelderde woning telt twee bouwlagen onder rood pannen zadeldak waarop bij wijze van brede goot met geaccentueerde kroonlijst een strook platte bedaking aansluit. Rechts en haaks op de woning bevindt zich een naar voren springend kleiner, rechthoekig volume met een bouwlaag onder plat dak dat de lateraal toegankelijke dokterspraktijk en garage omvat.

Het geheel is opgetrokken in massief baksteenmetselwerk met betonvloeren, een houten dakstructuur voor het zadeldak en zwart geschilderd, stalen buitenschrijnwerk. Ruimten waar geen inkijk was gewenst, zijn voorzien van abstract-geometrische glas-in-loodramen, ook door Hoste ontworpen. Zichtbaar metselwerk van gele baksteen voor het sokkelvormende gelijkvloers en een witte glaskorrelbepleistering voor de bovenbouw zorgen voor een karakteristieke contrastwerking.

De goed doordachte plattegrond met soepel circulatiepatroon is uitgebouwd rond de centraal ingeplante, ruime traphal die de verbindingsschakel vormt tussen privé-ruimten links en dokterspraktijk rechts. Het circa 1950 door Hoste, specifiek voor de woning ontworpen houten meubilair, uitgevoerd door de bekende Kortrijkse firma De Coene bleef nog steeds in situ bewaard:

Vrijwel gelijktijdig met de woning werd ook de tuin aangelegd. Hiervoor werd op aanraden van Hoste beroep gedaan op Canneel-Claes. Het langgerekte en relatief steil, in noordwestelijke richting aflopende terrein is verwerkt in een reeks van afdalende plateaus, vanaf de woning over de eigenlijke tuin naar de weiden in de Dendervallei. Een zigzaggend aflopend betontegelpad leidt naar de eigenlijke tuin. Een rechtlijnig tegelpad loopt verder naar beneden te midden van een hellend, sterk afgetekend gazon met aan een border van kruidachtigen.

Het halfcirkelvormig zonneterras halverwege de helling vormt het eindpunt van Canneels zichtbare interventie. Het is opgevat als een openluchtwoonkamer met betonbetegeling en versierd met borders rode rozen. Een "raam" uitgesneden in het halfronde taxusscherm omlijst het uitzicht op de vallei. In de laagst gelegen zone ten slotte vormde een eenvoudige weide met enkele hoogstammige fruitbomen een natuurlijke overgang naar de Dendervallei. In 1963 volgde een gedeeltelijke herinrichting van de tuin.