Nr. 20-22 was voorheen het woonhuis van een gesloten hoeve. De Atlas van de Buurtwegen (1846) geeft deze toestand weer. Het huidige nr. 14-18 vormde in dit complex reeds een afzonderlijk perceel met eigen kadasternummers; het was dus reeds in de loop van de eerste helft van de 19de eeuw van de hoeve afgesplitst. Van de oorspronkelijke dienstgebouwen blijven slechts de inrijpoort, links van het woonhuis, en een gedeelte van de voormalige dwarsschuur bewaard. Het woonhuis is een bakstenen gebouw van zes traveeën en twee bouwlagen onder zadel¬dak (Vlaamse pannen). Het huis is op het einde van de 19de of in de eerste helft van de 20ste eeuw onderverdeeld in twee woningen. Rechthoekige muuropeningen in een vlakke, kalkstenen omlijsting, de vensters voorheen beluikt ; de lekdrempels zijn latere toevoegingen. De deur van nr. 20 is een verbouwd venster. Fraaie, smeedijzeren muurankers met veermotief.

Zijgevels met aandaken en vlechtingen. De oorspronkelijke, steilere dakhelling is nog zichtbaar in de linkerzijgevel; hier bevinden zich twee getoogde vensters (één gedicht) in een rechthoekige omlijsting van mergelblokken. Door het opdelen van de woning in twee woongelegenheden, werden er inwendig verschillende transformaties uitgevoerd, die echter de originele structuur van het pand slechts in geringe mate hebben aangetast. Links van dit woonhuis, en erbij aansluitend, de inrijpoort naar het erf (19de eeuw): bakstenen rondboogpoort onder zadeldakje (Vlaamse pannen). Haaks aansluitend hierop, bevindt zich de helft van een monumentale schuur uit 1769 (datum op ankerbalk). De rest werd omwille van bouwvalligheid afgebroken. Het betreft een bakstenen gebouw onder zadeldak (Vlaamse pannen).