Vrijstaande neogotische kruisbasiliek met ommuurd kerkhof aan oostzijde, 1892-94, naar ontwerp van François Baeckelmans. Opgericht in plaats van houten hulpkerk, zie militaire erfdienstbaarheden, van 1887. De verering van Sint-Rochus dateert van na de cholera-epidemie van 1866-67 waarbij Deurne-Zuid veel minder fel getroffen werd dan Deurne-Noord; het opschrift van de in 1938 aan de Waterbaan heropgerichte kapel herinnert hier nog aan.

Plattegrond: westtoren, driebeukig schip van zes traveeën en twee zijkapellen, transept van één rechte travee en vlakke sluiting, koor van twee rechte traveeën en driezijdige sluiting, zijkoren van één travee en aansluitende rechthoekige sacristieën. Baksteenbouw met sober gebruik van natuursteen voor kordonlijsten, dorpels, dekstenen; leien zadeldaken. Drieledige westtoren onder ingesnoerde leien naaldspits met polygonaal zuidelijk traptorentje; steekboogdeur in spitsbogige geprofileerde omlijsting met omlopende waterlijst van natuursteen; muurdammen versierd met blinde spitsboognissen; beuken, transept en koor met steunberen; spitsboogvensters met neogotisch maaswerk.

Interieur: basilicale opbouw met spitsbogen op polygonale pijlers; kruisribgewelven met bakstenen vulling geschraagd door slanke colonnetten; metalen dakgebinte. De oorspronkelijke versieringen in olieverf werden overschilderd. Neogotisch meubilair naar ontwerp van François Baeckelmans.