Gelegen in het Zuidkwartier, tussen Leopold de Wael- en Emiel Banningstraat. Dit plein, dat aanvankelijk met de Volksstraat en van 1894 af met de Leopold de Waelstraat meenummerde, kreeg in 1908 zijn eigen naam. Lambermont (1819-1905) onderscheidde zich bij de onderhandelingen met Nederland in verband met de vrijkoping van de Scheldetol (1863).

Achtzijdig plein omzoomd met lindebomen. In het midden, groot gedenkteken voor Lambermont: bronzen beeldengroep met waterpartijen naar ontwerp van Leandre Grandmoulin, opgericht in 1912; middenstuk met stenen bootje bekroond met gevleugelde groep van drie; tegen de sokkel aan en zittend op een bankje, de figuur van Lambermont. Zijvleugels respectievelijk met een man die de wereldbol op zijn knieën houdt om er met een passer de maat van de te nemen en een vrouw die twee Afrikaanse kinderen zoogt; allerlei opschriften vermelden Lambermonts verdiensten.

Op de oostzijde na, zeer gave en smaakvolle bebouwing van 1890-1900; brede burgerhuizen waaronder verschillende met dubbele ingang, gemiddeld drie traveeën en vier bouwlagen; speelse variaties in gevelbeëindiging (klassieke kroonlijsten, frontons), bedaking (schild-, zadel-, mansarde- en platte daken) en materiaalgebruik (natuursteen, baksteen, bepleistering).

Prachtig zijn de gevels van de nummers 1, 7-9, 12-13, 29 met art-nouveau-inslag (mozaïeken, lekdrempels, consoles), 30, 34-35 en 36; veel zorg werd besteed aan de hoekpanden, die ofschoon alle verschillend, een indruk van grote eenvormigheid wekken; de overige huizen zijn erg uiteenlopend wat kwaliteit en esthetische vormgeving betreft, doch het geheel is zo harmonisch opgebouwd dat het als een unicum mag worden beschouwd in de Antwerpse architectuur en stedenbouw van de 19de eeuw.