Vrijstaande, drievoudige woning uitgebouwd tot een symmetrisch complex met neo-Italiaanse palazzo-allures; bouwaanvraag van 1894 naar ontwerp van E. Stordiau, die hier, ten titel van uitzondering, een strakke, eerder Romeinse bouwtrant verkiest boven zijn meer gekende neo-Florentijnse stijl. Zeer evenwichtige compositie met verhoogde midden- en zijvolumes uitgevoerd in een schitterende combinatie van materialen: rustica voor de sokkelvormende begane grond, beraping op zij- en bovengevels, arduin voor de omlijstingen, een centraal goudkleurig tegeltableau en een dito nismozaïek met witstenen Apollobeeld door Jules Weyns. Subtiel beitel- en smeedwerk. De oorspronkelijk attiek boven de middengevel is verdwenen.