De opgraving werd in twee fases uitgevoerd: na afbraak van de bovengrondse structuren werd de zone van de bouwput opgegraven in twee werkputten en in één tot drie vlakken afhankelijk van de verstoringsdiepte. In een tweede fase werd de aanleg van de waterputten begeleid en geregistreerd. De opgraving werd grotendeels uitgevoerd volgens de strategie, methoden en technieken die werden beschreven in het Programma van maatregelen van de archeologienota, met uitzondering van de in het eindverslag vermelde wijzigingen.
Omwille van stabiliteitsproblemen met de omliggende gebouwen en de natte ondergrond werd lokaal een 1,5 m brede veiligheidsbuffer aangehouden in het zuiden en oosten van werkput 1. Hier werd het vlak op ca. -0,6 m t.o.v. het oorspronkelijk loopvlak aangelegd.
Bij de aanleg van werkput 1 in de noordoosthoek werden zeer veel funderingen aangetroffen van de recent afgebroken woningen die erg diep waren omwille van de natte ondergrond. Het verwijderen hiervan zorgde ook voor sterke verstoringen in het vlak.
Ook bij het verwijderen van de betonnen vloerplaat ter hoogte van de voormalige kelder bleek de ondergrond sterk verstoord bij de bouw van de vorige woning. In de zuidelijke helft van werkput 1 was de bodem het best bewaard.
Na registratie van het laatste vlak dienden ook hier echter enkele fundering te worden verwijderd voor de aanleg van funderingspalen. Het uitbreken hiervan werd ook archeologisch begeleid.
Zoals opgesteld in het programma van maatregelen werden verschillende handmatige boringen uitgevoerd, omdat het Romeinse archeologische niveau niet aangesneden werd in het vlak. Dit gebeurde door middel van negen boringen, in plaats van de vooropgestelde drie boringen. Deze boringen werden tot ca. 3 m onder het voormalige loopvlak aangelegd en troffen enkel alluviale lagen aan, zonder Romeins niveau. De voorziene boorraai naar de Romeinse muur kon niet uitgevoerd worden omdat de kasseien bewaard zouden blijven.
