Na afronding en bekrachtiging van het vooronderzoek met ingreep in de bodem werd een klein deel van het terrein geselecteerd voor een vervolgonderzoek in de vorm van een vlakdekkende opgraving. Op basis van de uitgevoerde onderzoeken kon worden vastgesteld dat deze zone van het projectgebied beschikt over een hoog archeologisch potentieel. De datering, de hoge concentratie aan sporen, de chronologische samenhang en het vondstmateriaal zorgt voor een archeologische verwachting van het terrein die dermate hoog is dat een verder archeologisch onderzoek noodzakelijk is.
De opgraving werd uitgevoerd conform de generieke bepalingen in hoofdstuk 15 van de Code Goede Praktijk 4.0 en conform de bijkomende bepalingen die gelden voor sites zonder complexe verticale stratigrafie hoofdstuk 16. Daarnaast werd ook gehandeld naar de maatregelen geformuleerd in het programma van maatregelen in de bekrachtigde nota (ID 10 893). Tijdens de werkzaamheden bleek er steeds gewerkt te kunnen worden conform de Code Goede Praktijk. Bij het opgraven van de aangetroffen waterput is de werkwijze aangepast aan de beperkingen die zich op het terrein voordeden.
De opgraving werd uitgevoerd in het najaar van 2019 in de periode van 9 tot en met 25 september. Omdat het niet mogelijk was om de grond te stockeren buiten het vergunningsgebied, is geopteerd om de opgraving uit te voeren door middel van twee werkputten. Waarbij de grond van werkput 1 gestockeerd werd ter hoogte van werkput 2 en omgekeerd. Aangezien het vergunningsgebied om een relatief smalle strook ging (ca. 20 m breed) zijn de bodemsporen zodoende toch binnen de ruimst mogelijke context onderzocht kunnen worden. Bij het aanleggen van de werkputten diende voldoende talud te worden voorzien langs de aangrenzende percelen vanwege een aanpalende schutting aan de oostzijde en de kerkhofmuur aan de westzijde. In het zuiden, aan de Reppelerweg, diende een strook gevrijwaard te worden om kabels en leidingen (o.a. straatverlichting) te ontzien. Naast de aanwezigheid van nutsvoorzieningen bleek deze strook tevens afgegraven te zijn en staat daarom aangeduid als verstoorde zone. De aangetroffen bodemsporen werden opgeschaafd, gefotografeerd en beschreven. Deze werden vervolgens gecoupeerd om de diepte, aard en bewaringstoestand te achterhalen. Van bepaalde sporen werd het aangetroffen houtskool ingezameld en/of werden stalen genomen om deze te onderzoeken op de aanwezigheid van macroresten/pollen. Artefacten werden per spoor en eventueel per laag ingezameld. De contouren van de werkputten, de locatie van de profielputten, de sporen, de verstoringen en de maaiveldhoogtes werden ingemeten met behulp van een GPS.
Tijdens het onderzoek van de aangetroffen waterput bleken de omstandigheden niet toe te laten om het vooropgestelde programma van maatregelen en de bepalingen in de Code van Goede Praktijk nauwgezet te volgen. De waterput bevond zich voor de helft buiten het onderzoeksterrein. Bovendien werd de waterput centraal oversneden door de aanwezige kerkhofmuur. De pogingen om een boring te zetten in de waterput zijn niet gelukt vanwege de hoge concentratie keien en grind in de ondergrond. Na overleg met de erfgoedconsulent is besloten om het gedeelte van de waterput dat zich binnen het onderzoeksgebied bevond in de mate van het mogelijke te documenteren. Rekening houdend met de grondsoort (afwisselend zand- en grindlagen zorgen voor een instabiel sediment) is gekozen voor een taludhelling van 45 graden. Dit talud is trapsgewijs (in banketvorm) aangelegd met telkens een verspringing van 1 meter. Een dergelijk banket laat toe om lokaal een extra uitgraving te maken.
Bron: Van den Bruel L. & J. Van Roy 2021: De archeologische opgraving aan de Reppelerweg te Bocholt (project RUP Reppel Fase 1), Tienen. Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Studiebureau Archeologie Tienen
Reppelerweg (Bocholt) Aan de Reppelerweg werd een kleine opgraving uitgevoerd op een terrein dat grenst aan de Sint-Willibrorduskerk van Reppel. De archeologische site bleek zeer waardevol te zijn. Er werden sporen uit twee perioden aangetroffen (Romeins en middeleeuws), waarbij voornamelijk het relict van een volmiddeleeuws boerderijerf interessant is.
