De opgraving vond plaats op een site met complexe verticale stratigrafie. Op de locatie van elke verwarmingsput, de tussenliggende leidingen en de wachtleidingen vond een archeologische opgraving plaats voorafgaand aan de aanleg van het verwarmingssysteem. Ook bij de funderingswerken aan de buitenzijde van de bloemenkelder werd een archeologische opgraving voorzien. Het onderzoek was beperkt in omvang. Het betreft een gabarit van 28 tot 75 cm breed en 28 tot 55 cm diep voor de leidingen en een profielput van 2,35 bij 1 m met een diepte van 1 m voor de verwarmingsputten. Voor de uitgravingen is er uiteindelijk 90,07 m³ grondverzet geweest.
Na opbraak van de tegelvloer gebeurde het aansluitend, manueel verdiepen van de opgravingsputten door de archeologen. Het archeologisch onderzoek werd voorzien in de zones waar de bodem door de aanleg van de verwarmingsputten verstoord zou worden. De putten werden onderzocht tot op de voorziene verstoringsdiepte.
De relevante profielen werden geregistreerd en beschreven. Indien een spoor zich tegen de putwand bevond, werd het werkputprofiel opgeschoond om de relatie tussen het spoor en de bodemhorizonten te registreren. Er werd dagelijks voorzien in een volledige opmeting van vlak en sporen.
Muren zijn in detail gedocumenteerd in functie van de identificatie van fundering en opgaand muurwerk, bouwnaden en dergelijke meer. Van muren werden steeds de omtrek, bouwnaden en eventuele negatieve indrukken ingetekend (voor zover mogelijk binnen de werkzone).
Er werden stalen genomen van relevante mortellagen en opmaaklagen van gebouwde archeologische structuren in functie van radiokoolstofdatering en identificatie. Van vloeren, muren en andere constructies werd een representatief staal van het bouwmateriaal genomen. Bij muren in herbruikmateriaal werden enkel de stenen met bouwsculptuur (bv. maaswerk, zuilelementen e.d.) ingezameld, indien ze niet in situ konden bewaard worden.
Bron: Klinkenborg S., De Maeyer W., De Graeve A. & Cherretté B. 2019: Aalst Sint-Martinuskerk. Archeologisch Onderzoek. Eindverslag - 2017G8, Solva Archeologie Rapport 167. Erembodegem: Solva. Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: SOLVA
Sint Martensplein (Aalst) Het archeologisch onderzoek in de Sint-Martinuskerk heeft, ondanks de beperkte omvang van de vloerverwarmingsputten, toch fundamenteel nieuwe informatie opgeleverd die van belang is, niet alleen voor de kerk, maar ook voor de stad.
