De pastorie is een dubbelhuis van zes traveeën en twee bouwlagen en is gelegen in een deels ommuurde tuin met loverprieel en oud bomenbestand.

Eertijds behoorde de tiende te Oombergen toe aan de Abdij van Saint-Gislain te Celles-bij-Bergen, maar in de 18de eeuw werd zij geïnd namens de pastoor en de Heer van Oombergen in een verhouding 1/3 – 2/3. In de 17de eeuw was er geen pastorie maar daar kwam verandering in toen de Heer van Oombergen aan het begin van de 18de eeuw een pastorie optrok. In 1734 werd ze vergroot met twee kamers.

De grond waarop de pastorie gebouwd werd, werd door pastoor Frans Walrans aangekocht in 1668. Mogelijk is de oudere structuur van het bijgebouw te koppelen aan de eerste pastorie op deze plaats. Anno 1731 (gevelsteen) werd de huidige pastorie opgetrokken. Ze werd in de 19de eeuw met één bouwlaag verhoogd.

Het dubbelhuis, dwars ingeplant op de straat, zes traveeën en twee bouwlagen onder een gecombineerd dak, steunt op een zandstenen plint. De voordeur in de derde travee is voorzien van een zandstenen omlijsting en een zandstenen getralied bovenlicht. Een christusmonogram werd ingemetseld boven de deur. De 19de-eeuwse ophoging bestaat uit vier traveeën waarvan de twee linkse geaccentueerd zijn met een topgevel. Onder de kroonlijsten bevindt zich een m¨uizentandlijst. De ramen op de benedenverdieping zijn voorzien van rolluikkasten. De rechter zijgevel werd op de benedenverdieping gedeeltelijk verbouwd.

De oorspronkelijke indeling van het interieur is nog goed leesbaar. Het 19de-eeuwse binnenschrijnwerk bleef bewaard evenals de schouwmantels. De plafonds dragen geen stucwerkornamenten. De typisch 19de-eeuwse trap wordt op de bovenverdieping afgesloten door een hek. De zolderruimte is voorzien van twee getelmerkte gebinten, mogelijk herbruikmateriaal van de 18de-eeuwse dakpartij. De zolder werd gedeeltelijk ingericht tot bediendenkamer.

Evenwijdig met de straat bevindt zich een éénlaags gebouw, nu garage en tuinhuis. Vermoedelijk gaat het hier om de resten van de oude pastorie. Opvallend zijn de sporen van een aandak.

De tuin herbergt nog een loverprieel en een oud bomenbestand als herinnering aan de 18de en 19de-eeuwse tuinaanleg.