Hoeve, volgens de literatuur "Clarahof" of "Sinte-Claerenhoeve" genoemd, opgetrokken circa 1879 in opdracht van Alfred de Man-van Caloen, op grond die tot voor de onteigeningen in de Franse tijd aan het Brugse klooster van de Kartuizerinnen behoorde. De naam van de hoeve verwijst naar de vroegere landerijen en hoevegebouwen die sinds 1293 in het bezit van het Sint-Claraklooster in Brugge waren, maar eigenlijk aan de andere kant van de Westernieuwweg waren gelegen. De herberg die in 1879 in het woonhuis van de hoeve werd ondergebracht, werd "De Vlaamsche Leu" genoemd. Anno 2006 in bedrijf als varkensboerderij.

Hoeve met losse geelbruine bakstenen bestanddelen onder pannen zadeldaken, gelegen aan de straatkant van een deels gekasseid, deels met cement verhard erf. Volledig onderkelderde gebouwen, die in het oog springen door de mooie, veelzijdige uitbouw aan de zijpuntgevel van het woonhuis. Dubbelhuis aan de straat van drie traveeën, gevat onder pannen mansardedak (mechanische pannen, nok parallel aan de straat). Lijstgevel oorspronkelijk afgeboord met muizentandfries; nu echter vervangen door een nieuw helrood bakstenen parement, waarbij de typische drielichten ook werden vervangen. Tegen de noordelijke zijpuntgevel is een veelzijdige uitbouw, waarvan de muuropeningen zijn gedicht. Het mansardedak was vroeger verlicht door drie dakkapellen met driehoekig fronton, die bij de verbouwingen door vlakke dakramen werden vervangen.
Twee haakse stalgebouwen onder zadeldaken (Vlaamse pannen). De kleine stalvensters zijn deels gedicht; de zuidelijke langsgevel van de zuidelijke stal is bijna volledig gesloten.