Laatclassicistisch winkelhuis minimaal opklimmend tot het laatste kwart van de 18de eeuw, zie volume reeds weergegeven op het stadsplan van Philip Jan Lemaieur van 1786 en op het primitief kadasterplan (circa 1830). Tot circa 1920 is er een bakkerij met winkel gevestigd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt hier een klas in ondergebracht en na de oorlog een tijdlang vluchtelingen in gehuisvest. Van 1920 tot circa 1957 bestemd als winkel voor verfwaren; de winkeldeur en -ramen worden circa 1920 vervaardigd door schrijnwerker Emiel Van Wonterghem. In 1946 gebeurt een uitbreiding aan de achtergevel en wordt de achterliggende bakkerij met oven afgebroken. Naar verluidt is aan de woning een zonneveranda herbouwd die eertijds geplaatst is door de Duitse bezetter tijdens de Eerste Wereldoorlog in de tuin van het voormalige herenhuis nummer 9.

Dubbelhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder pannen zadeldak (nok evenwijdig met straat). Beschilderde en bepleisterde laatclassicistische lijstgevel met imitatiebanden op begane grond. Geprofileerde geschilderde houten kroonlijst. Gebruik van natuursteen voor hoge plint (tegels) en onderdorpels. Bovenverdieping met rechthoekige muuropeningen in geriemde omlijsting; bewaarde geschilderde T-ramen. Winkelpui met uitstalramen in neoclassicistisch uitgewerkte houten omlijsting met bekronend hoofdgestel waarin rolluikkasten; centraal, deel beglaasde deur (nieuw) met rechthoekig bovenlicht gevat in geschilderde natuurstenen geriemde omlijsting. Twee natuurstenen treden. Lage rechthoekige kelderopeningen.