Straat met 40 woningen aan weerszijden, in 1964 gerealiseerd door de sociale huisvestingsmaatschappij Meetjeslandse Bouwmaatschappij voor Volkswoningen naar ontwerp van de Eeklose architecten Paul Bekaert en Louis Geirnaert.

De inplanting is typisch voor de naoorlogse periode en wordt gekenmerkt door huizengroepen met gekoppelde woningen en begraasde voortuintjes aan weerszijden van de straat en kopwoningen aan het begin en einde ervan. De architecturale uitwerking daarentegen is opvallend modern met een plat dak en een kleurrijke, kubistische gevelafwerking met een combinatie van veldovensteen in wild verband, bleke bepleistering en kleurrijke deur- en vensterpanelen. Ook de voorzieningen en constructiewijze zijn vernieuwend.

Bouwgeschiedenis

Van 1962 tot 1964 realiseerde de sociale huisvestingsmaatschappij Meetjeslandse Bouwmaatschappij voor Volkswoningen 40 sociale woningen, voornamelijk aan de Guido Gezellestraat. De plannen uit 1961 zijn van Paul Bekaert en Louis Geirnaert, beide van Eeklo en respectievelijk in 1955 en 1954 afgestudeerd als architect aan het Sint-Lucasinstituut te Gent. De bouwfase maakt deel uit van de ruimere wijk Schaperij (Schaapsdreef) aan de achterzijde van het station, die voornamelijk tijdens de 20ste eeuw aangelegd werd en die ook heel wat andere sociale woningen bevat, onder andere aan de Schaperijstraat (1930), de Pieter Ecrevissestraat (1955) en de Rodenbachstraat (1957). Anno 2016 wordt de wijk gerenoveerd.

Typering en beschrijving

De Guido Gezellestraat omvat, net zoals de twee andere naoorlogse projecten in de wijk een volledige rechte straat, aan weerszijden bebouwd met gekoppelde woningen en begraasde voortuintjes, en met kopwoningen aan het begin en einde van de straat (respectievelijk twee driewoonsten en een tweewoonst aan de Lekestraat en de Schaperijstraat). De Guido Gezellestraat bestaat in feite uit slechts drie grote huizengroepen maar eentonigheid wordt vermeden door de verspringende bouwvolumes en de toepassing van schakelwoningen (het verbinden van rijwoningen door dieper gelegen garages of bergingen). Bovendien zijn de woningen in het midden van de straat dieper gelegen zodat een ruimere voortuinstrook ontstaat met grasvelden, hagen van geelbonte haagliguster en bruine kerspruim. Van bij de ontwerpfase waren ook laanbomen voorzien. Anno 2016 zijn dit sierappels.

De Guido Gezellestraat wijkt vooral af van de vroegere naoorlogse sociale wijken van deze maatschappij door de modernistische architecturale uitwerking van de woningen, meer bepaald wat betreft de dakvorm (plat) en de gevelafwerking. Die gevelafwerking sluit aan bij de expo-stijl door de combinatie van veldovensteen in wildverband in de onderste bouwlaag, en een bleke (Tyroler) bepleistering bovenaan, en door de kubistische, speelse vlakverdeling van de gevels, met gekoppelde deuren, rechthoekige raampartijen (houten ramen in betonnen kaders), deur- en vensterpanelen met kleurrijke asbestplaten en panelen van donker geschilderde, horizontale planchetten tussen de voordeuren.

De maatschappij ging ook prat op de moderne techniek van de woningen met een verwarming op warme lucht en een gemeenschappelijke TV-antenne. De straat telt drie verschillende woningtypes, steeds met minimum vier slaapkamers op de eerste verdieping en een inkomhal, WC, keuken en open living-eethoek op de gelijkvloerse verdieping. Een bergplaats-wasplaats is gelegen in een dieperliggend zijgebouw (vaak tot garage omgebouwd) of vooraan in het volume van de woningen, met een aparte deur in de voorgevel. De badkamer bevindt zich op de verdieping of op de begane grond, en één type woning heeft een vijfde slaapkamer op de begane grond.

Evaluatie

Dit bouwkundig geheel heeft een stedenbouwkundige en architecturale waarde, respectievelijk als representatief voorbeeld van kleinschalige naoorlogse sociale woningbouw, en omwille van de uitgesproken modernistische vormgeving. Erfgoedelementen die bijdragen tot deze waarde zijn de inplanting, de kubistische architecturale volumes en de gevelafwerking, dit laatste zowel qua materiaalgebruik (bepleistering, veldovensteen in wild verband, beton en hout) als kleurenpalet (in het bijzonder van de raam- en deurvlakken).