Dubbelwoning "paviljoenen" Robert Mestdagh, 1956-1958, naar ontwerp van Jacques Dupuis in samenwerking met Emile Fays, verbouwd in 1996-1997.
De dubbelwoning 'paviljoenen' Robert Mestdagh bestaat uit twee bescheiden éénlaagse landhuizen van respectievelijk 280 vierkant meter en 180 vierkante meter, ingeplant op een terrein van 1600 vierkante meter. Aan de straatzijde wordt de grootste woning, een L-vormig volume, ingeplant rond een kleine ingesloten tuin. Het kleine paviljoen achteraan het perceel is een eenvoudig rechthoekig volume met een relatief grote tuin er omheen. De garages en beide inkomgedeelten zijn geconcentreerd rond een semi-publiek circulatiegebied halverwege de rechterzijde van het terrein.
Het geheel is ontworpen in een enkele beweging waardoor - sterker nog dan bij de woningen Marcel en Paul Wittmann - een maximale continuïteit bereikt wordt tussen de twee volledig onafhankelijke wooneenheden. De beperkte oppervlakte van het perceel wordt bovendien meesterlijk uitgebuit. In deze compositie die van een verzorgde grafische continuïteit getuigt, loopt de middenlijn van het terrein door beide woningen en vormt telkens de scheiding tussen het terras met het dagverblijf aan de rechterzijde en de tuin met het slaapgedeelte aan de linkerzijde. De soepele bewegingen van de beschuttende, schuin geplaatste tuinmuren en de dissonante posities van dwarse of haakse muurmassieven bewerkstelligen een expressieve interactie. De dubbelwoning 'paviljoenen' Robert Mestdagh behoort tot de referentieprojecten uit de vruchtbare derde periode binnen het oeuvre van Jacques Dupuis, waarin ook de woningen van der Vaeren, Marcel en Paul Wittmann, De Landtsheere en "Zeeëgel" tot stand kwamen. Het kleine paviljoen sluit een vorige periode van heldere uitdrukking en eenvoudige sensualiteit af. Het grote paviljoen luidt een periode van pregnant expressionisme in.
In het grote paviljoen worden de opeenvolgende slaapkamers, opgevat als cellen, onder het dakvlies verschoven, waardoor in de gevel een vertanding ontstaat. Een rij dwarse muren onder het doorlopende dak die de opeenvolgende vertrekken aangeven articuleert de inkomgevel. Een derde articulatie vormt de diametrale positionering van de twee zacht hellende dakvlakken. Het geheel is opgetrokken uit baksteen, witgeschilderd op de schouw en aansluitend muurvlak na. Het raamwerk is uitgevoerd in staal. De inkom met sas en enkele ramen aan de binnentuin zijn voorzien van gesmeed ijzeren hekken met een grafisch patroon. De binnentuin wordt van de straat afgeschermd door haaks ingeplante muurschermen. Aan de straat bevindt zich een inkomportiek.
In de veelhoekige inkomhal vormen grote spiegelvlakken, betonwanden geometrisch uitgesneden en opgevuld met smalle stroken gekleurd glas, de vloer in stroken gepolijst wit en zwart marmer en het zwevend houten latwerkplafond een schitterend spel van contrasten en herhaalde reflecties. In de leefruimte presenteert de haard zich als een tweedimensionaal grafisch ontwerp van witte lijnen in een groot donker vlak van horizontale leistenen stroken, waarvan de tekening doorloopt in de vloer van de verlaagde haardhoek. Hierop sluit een expressieve, contrastrijke kastenwand aan. De zoldering wordt ondersteund door een opengewerkte staalconstructie. De nog aanwezige eettafel met stalen onderstel en marmeren blad werd eveneens ontworpen door de architect. Ook de kinderslaapkamers zijn uitgerust met inbouwmeubels (kast en werkblad).
Het grote paviljoen is nagenoeg intact bewaard. Enkel de keuken en de badkamer werden vernieuwd binnen de bestaande ruimte. Verder werd het interieur overschilderd, en de binnentuin heraangelegd.
Het kleine paviljoen is iets lager en heeft een enkele dakhelling, en vertoont verder een vergelijkbare indeling.
In 1997 werden ook het volume en het interieur van het kleine paviljoen gewijzigd.
