Ingekorte, ronde bakstenen molenromp van een stenen korenwindmolen, type bovenkruier (grondzeiler), gebouwd in 1841 op de hoogste plek van Elst (106 meter) in de wijk Ooievaar (genoemd naar een verdwenen herberg) en na de Tweede Wereldoorlog aangevuld met een maalderij.

In 1841 kreeg landbouwer Charles Louis De Smet toelating voor de bouw van deze windmolen. In 1926 werd de molen deels door brand vernield, gevolgd in 1927 door verwijdering van het windgemaal en plaatsing van een motor. Circa 1946 volgde de aanbouw van een mechanische maalderij bekend als De Smet, naar de bouwer van de windmolen en naar de laatste exploitant, tevens nazaat en naamgenoot van de eerste. In de jaren 1950 werd van armgas overgeschakeld op dieselmotor. In 2012 en 2014 werden herstellingswerken uitgevoerd aan de molenromp.

De molenromp wordt gekenmerkt door boven elkaar geplaatste vensters. De molenkuip is circa 3 meter ingekort, vlak afgedekt en bevindt zich op de zuidoostelijke achterhoek van de mechanische maalderij, gelegen op het achtererf van het vroeger molenaarshuis (nummer 7). Dit is een sterk gerenoveerde en rechts verkorte 19de-eeuwse woning van anderhalve bouwlaag met rechthoekige deuromlijsting van gesinterde baksteen. Het binnenwerk van de windmolen is verdwenen en de ruimte is ingeschakeld bij de mechanische maalderij. Dit is een rechthoekig, bakstenen gebouw van twee bouwlagen met een zolderverdieping onder een licht hellend zadeldak (golfplaten), rechthoekige muuropeningen met betonnen latei en nog enkele originele liggende vensters met metalen roedeverdeling. In de maalderij bevond zich een maalmachine met opschrift "Louis Bonte / Ateliers de constructions / Louvain", een gietijzeren haverpletter met opschrift "Teisset-Rose-Brault Constructeurs/ Rue du Ranelagh / Roissy-Paris-Chartres", een houten builder en graankuiser en elevatoren. Sinds 2006 resteren nog één steenkoppel en de haverpletter.