Monumentaal complex - elf traveeën en drie verkleinende bouwlagen onder een pseudo-mansardedak - dat ontstond in drie fases. Het eerste deel - de vijf linkse traveeën - werd in 1897 naar ontwerp van N. Derock gebouwd in neoclassicistische stijl. In 1912 werd dit deel in identieke stijl uitgebreid met drie traveeën (Th. Van Dormael). In een laatste fase, in 1927 werd het aanpalende pand - drie traveeën breed en opgetrokken in 1846 - bij het geheel geïncorporeerd en intern verbouwd naar de plannen van F. Devos. In 1955 zou dit deel van het rusthuis bijna volledig afgebroken een heropgebouwd worden, zoals de gevel aantoont.

Met uitzondering van het in 1955 verbouwde gedeelte, is de bakstenen lijstgevel neoclassicistisch geïnspireerd en sterk horizontaal geleed door middel van hardstenen elementen: een afgeschuinde plint, cordonlijsten, muurbanden, en registers van rechthoekige vensters met lekdrempels. Typisch neoclassicistisch zijn de ontlastingsbogen met trapeziumvormige sluitstenen en hoekblokken, en de vlakke vensteromlijstingen met kraagsteentjes, de diamantkoppen en de gegroefde consooltjes met dropmotief onder de lekdrempels in de eerste bouwlaag.