Voormalig weeshuis voor jongens van de zusters van Liefde (Sint-Vincentius a Paulo) dat in 1968 door de Katholieke Universiteit van Leuven aangekocht werd om er het Instituut voor Aardwetenschappen in onder te brengen.

Het oorspronkelijke weeshuis - in 1875 door E. Nève ontworpen in sober neogotische stijl - werd zwaar verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog en in 1957 herbouwd en vergroot naar ontwerp van F. Vandendael. Een deel van de oorspronkelijke gebouwen kon geïncorporeerd worden in het nieuwbouwproject, onder meer de georiënteerde en met de apsis naar de straat gerichte kapel, gekenmerkt door drielobbige spitsboogvensters met driepasmotief en een octogonale klokkenruiter.

In zijn huidige vorm, omvangrijk gebouwengeheel, sober van lijn en vaag verwijzend naar de traditionele stijl, met verschillende vleugels die rond binnenkoeren geschikt zijn en aan de straatzijde gekenmerkt worden door een vrijwel symmetrisch opstand, aan weerszijden van de kapel gespiegeld, met doorgaans twee bouwlagen hoge lijstgevels en als puntgevel verhoogde middenrisalieten. De uiterst linkse vleugel, twee bouwlagen hoog en tien traveeën breed, werd in 1891 opgetrokken.