Herenhuis in neoclassicistische stijl, gebouwd in 1840 door Eduard Standaert, koopman, ontvanger van belastingen en sinds 1836 raadslid van de gemeente Zelzate. Het huis was één van de eerste grote woningen die gebouwd werden op de nieuwe rooilijn aan de westtragel aan het in 1827 aangelegde kanaal Gent-Terneuzen. De woning werd achtereenvolgens eigendom van geneesheer A. Van Sele in 1888, van notaris A. Van der Linden in 1906 en van mevrouw Limpens in 1943 die het verhuurde aan dokter M. Delmeire. Het uitzicht van het herenhuis bleef al die tijd ongewijzigd. Bij de aankoop door dokter M. Delmeire in 1946 werden enkele wijzigingen aangebracht. De aangebouwde zitkamer met groot venster op de tuin en de tuinaanleg van de vrij grote binnentuin, dateren van 1956 en werden gerealiseerd door kunstschilder Pierre Devos, broer van mevrouw Delmeire.

Het imposante herenhuis met bepleisterde en witgeschilderde voorgevel is een mooi voorbeeld van de classiciserende burgerlijke architectuur in de eerste helft van de 19de eeuw. Het dubbelhuis van vijf traveeën en twee bouwlagen met attiek heeft een strakke symmetrische opstand, zuilenorde en driehoekig fronton. Opvallend is het uitgesproken horizontalisme van de gevel door de arduinen plint, dito puilijst en het uitgewerkt klassiek hoofdgestel met geprofileerde architraaf, fries, kroon- en tandlijst op consooltjes en bekronend driehoekig fronton boven het middenrisaliet. De geblokte en Ionische pilasters leggen verticale accenten. De eenvoudige rechthoekige benedenvensters op arduinen dorpels hebben hun oorspronkelijke houten vouwbare persiennes en luikklemmen met mannen- en vrouwenhoofdjes behouden. De rechthoekige bovenvensters zijn gevat in een geprofileerde stucomlijsting. De drie rondboogvensters van het middenrisaliet zijn afgewerkt met booglijsten op imposten en voorzien van een voluutvormige sluitsteen. De ramen bewaren de typische vorktracering in het bovenlicht. Uitzonderlijk zijn de drie omlijste radvensters met behouden ijzeren roeden in het fronton en de attiek. Op de gelijkvloerse verdieping krijgt de rechthoekige deur door de geprofileerde arduinen omlijsting onder rechte kroonlijst op kenmerkende voluutconsoles alle aandacht. De fraaie houten paneeldeur heeft een mooi geornamenteerd bronzen (?) U-vormige trekker met twee hoofdjes.

De plattegrond toont de typisch dubbelhuisaanleg met centrale gang met marmeren vloer en links en rechts telkens twee deuren naar de verschillende kamers. De tot salon versmolten kamers rechts behielden de oorspronkelijke stucplafonds met centrale lusterrozetten, parketvloeren en een marmeren schouw. De kamers links, eertijds dienstig als wachtkamer en studie van de notaris zijn met schouwen en parketvloeren typisch voor de wijze waarop het cliënteel vroeger ontvangen werd. De ronde traphal achteraan met de imposante empiregetinte slingertrap met fijne houten stijlen en trappaal wordt verlicht door een koepel in het dak. Twee rondboogdeuren geven respectievelijk toegang tot het toilet en de kelder.