Viervoudige villa in cottagestijl met Normandische inslag, oorspronkelijk opgetrokken in 1913 als drievoudige villa, zogenaamd "Zonnebloem" (nummer 62), "'t Kersouwke" (nummer 64) en "Violier" (nummer 66); in 1937 vergroot met een bijkomende woning aan de zijde van de Elisabethlaan. Aan deze zijde grote aangelegde tuin, thans behorend bij nummer 62.

Gelegen op de noordoostelijke hoek van de Duinbergenlaan en de Elisabetlaan; vormt hierdoor als het ware een soort "poort" tot de villawijk van Duinbergen; de pendant ervan is verdwenen zie thans grootschalig appartementsgebouw op de noordwestelijke hoek. Opgetrokken in 1913 op een nog onbebouwd perceel in opdracht van de Kortrijkse fabrikant Pieter-Jozef Laigniel, die vrij snel na de bouw elk van de woningen afzonderlijk verkoopt. Is de eerste villa die in dit deel van de Duinbergenlaan wordt gebouwd. In 1937 wordt de woning met grote puntgevel aan de zijde van de Elisabethlaan opgetrokken in het verlengde van de hoekwoning (nummer 62). Volume nogmaals uitgebreid in 1961 met - storende - dwarse uitbouw met appartementen in de tuin.

Thans vierwoonst in cottagestijl met Normandische inslag, gelegen op lager perceel ten opzichte van de hellende Duinbergenlaan. Geheel omgeven door laag bakstenen tuinmuurtje voorzien van buisleuningen (nummer 66) of betonnen hek (nummer 64), met houten toegangshekjes. Baksteenbouw van twee bouwlagen en souterrain (kant Duinbergenlaan) onder overkragend leien zadeldak op consoles; dakkapellen. Nummer 64 bewaart oorspronkelijke materiaalverhoudingen; nummers 62 en 66 zijn volledig witgeschilderd; deels onbeschilderde, deels gecementeerde en beschilderde plint. Natuurstenen onderdorpels en lateien bij nummer 64. Deels behouden pseudo-vakwerk in gevelvelden, erkers en borstweringen. Typerende overkragende puntgevels op consoles. Breed uitgewerkte schouwpartijen. Veelzijdige doorgetrokken erkers onder leien bedaking: vijfzijdige hoekerker bij nummer 66, bij nummer 64 opmerkelijk uitgewerkt met houten loggia erboven. Beide erkers aan de Elisabethlaan met elkaar verbonden op de begane grond met glas-in-loodpartij, op de tweede bouwlaag door middel van een overdekt balkon. Deels behouden schrijnwerk met kleine roedeverdeling (nummers 64, 66) en glas in lood (nummer 62), oorspronkelijk gestructureerd door middel van kleurenvariaties, nu witgeschilderd. Opmerkelijke glooiende lateien boven ramen van nummers 64 en 66. Geveldecoratie: cartouches met huisnamen (nummers 62-64-66) en muurankers (nummer 62). Nummer 66 heeft aparte inkom voor souterrain; hoger gelegen inkom met luifel op houten pijlers naar bel etage. Het voorportaal van nummer 62 en de garage in het verlengde van de zijgevel van nummer 66 zijn latere uitbreidingen.

De drie oorspronkelijke gekoppelde woningen (nummers 62-64-66) kennen een gelijkaardige indeling en aankleding, thans grosso modo bewaard zie de huidige indeling in appartementen bij nummers 64 en 66.