Burgerhuis met een traditionele kern die minstens opklimt tot de 17^de eeuw. Oorspronkelijk slechts twee bouwlagen hoog, werd de derde bouwlaag vermoedelijk toegevoegd in de vroege 19^de eeuw. De huisschilder Henri Verdonck liet in 1878 de gevel in neoclassicistische stijl aanpassen door het toevoegen van lekdrempels en een klassiek hoofdgestel. Daarbij werd de vroegere rondboogdeur in de eerste travee, mogelijk van het type diamantpoortje, aangepast tot venster, en vervangen door een rechthoekige deur in de laatste travee. De huidige toestand is het gevolg van verbouwingen in 1914 in opdracht van Jos. Van de Broek, uitgevoerd door de aannemer Joannes Leonardus Ariëns-Arcay. Van deze ingreep dateren het verhogen van de tweede verdieping, het toevoegen van de pseudo-mansarde, de puilijst en het stucdecor.

Rijwoning van drie traveeën en drie bouwlagen onder een pseudo-mansarde (kunstleien). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op de begane grond rust op een hardstenen plint. Smeedijzeren muurankers geven de traditionele kern van de eerste twee bouwlagen aan, die mogelijk is opgetrokken in bak- en zandsteenbouw. Geleed door de puilijst beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige deur- en vensteropeningen met individuele lekdrempels. De bovenvensters, op de verhoogde tweede verdieping met afgeronde bovenhoeken, zijn gevat in geriemde omlijstingen met oren of doorgetrokken imposten en een sluitsteen. Een klassiek hoofdgestel met een houten kroonlijst op klossen en tandlijst vormt de gevelbeëindiging; twee brede houten dakkapellen met een gestrekte waterlijst op consoles. De garagepoort is een recente verbouwing.