Samenstel van twee neoclassicistische panden op de hoek van Melkmarkt en Jezuïtenrui. Het vroegere burgerhuis op de hoek (nummer 7, zeven rechter traveeën), oorspronkelijk slechts drie bouwlagen hoog, klimt minstens op tot de vroege 19de eeuw. De heer J. Verschueren liet het pand in 1858 aanpassen in neoclassicistische stijl, naar een ontwerp door de Charles Servais, architect van de Antwerpse Zoo van 1851 tot zijn overlijden in 1892. Daarbij werd de voorgevel met enkelhuisopstand zijde Melkmarkt heropgebouwd, en kreeg de zijgevel aan de Jezuïetenrui een daaraan aangepast stucdecor, met schijnvoegen en een puilijst op de begane grond, geriemde vensteromlijstingen en een doorgetrokken borstwering op de eerste verdieping, lekdrempels op de tweede verdieping en een klassiek hoofdgestel. Het aanpalende winkelhuis (nummer 5, twee linker traveeën), van bij oorsprong vier bouwlagen hoog, werd in 1865 opgetrokken in opdracht van de heer Conard, naar een ontwerp door de aannemer Joannes Franciscus Scheepers, in Antwerpen actief van begin jaren 1860 tot begin jaren 1900. P. Dewit-Deboom liet in 1867 het hoekhuis (nummer 7) verbouwen tot een winkel in ‘nouveautés’, met een klassieke houten winkelpui. Deze werd in 1871 doorgetrokken over het aanpalende winkelhuis (nummer 5). In 1886 deed Dewit-Deboom beroep op de architect Joseph Winters-Teugels, voor het verhogen van het hoekpand (nummer 7) met een vierde bouwlaag, waarbij ook de balkonborstwering en de kroonlijst werden vernieuwd.

Hoekcomplex van vijf bij vier traveeën en vier bouwlagen onder een gecombineerd zadeldak (pannen). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel beantwoordt aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit verkleinende registers van rechthoekige bovenvensters in een geriemde omlijsting, in het hoekpand op individuele lekdrempels, in het aanpalende rijhuis op cordons; gietijzeren parapetten op de tweede en derde verdieping. Een houten kroonlijst op klossen vormt de gevelbeëindiging. Van de winkelpuien met zijportaal en gekoppelde pilasters vanaf een hardstenen plint, rest slechts het entablement met de gekoppelde balkonconsoles; de gietijzeren balkonborstwering werd gereduceerd tot individuele borstweringen voor de deurvensters.