Sedert circa 1260 bezat het gilde der Lakenhandelaars een eerste, voorlopig "Lakenhuys" gelegen tegenover de Sint-Sulpitiuskerk. In 1346 werd de opbouw aangevat van de huidige hal: gevelsteen met bouwopschrift INCEPTA EST I(S)TA HALLA/ ANNO MCCCXLVI voorheen ingemetseld in de noordgevel (heden bewaard in het Stedelijk Museum). Het gebouw geraakte in onbruik einde 17de eeuw toen de lakenhandel in deze stad volledig uitgestorven was. Beurtelings als slachthuis, school en heden als tentoonstellingsruimte en muziekschool gebruikt.

Negen traveeën lang en vijf traveeën breed gebouw opgetrokken uit ijzerzand- en zandsteen. Sokkel afgezet met velling.

Langsgevels geritmeerd door zeven korfboogvensters en twee spitsboogvensters (aan de uiteinden) tussen ijzerzandstenen steunberen met neuslijst en afschuiningen; kroonlijst op klosjes.

Rondboogvenstertje uit de 19de eeuw. Best bewaarde en rijker versierde dwarsgevel aan de Felix Moonsstraat; ijzerzandsteenbouw verrijkt met zandstenen speklagen en boogstenen (afwisselend met hoofd materiaal).

Traveeën gemarkeerd door minder zware steunberen, doch kloeke overhoekse steunberen aan de uiteinden; beweerde stomp van een waterspuwer aan de zijde van de Hallestraat. Telkens onder een consooltje, spitsboogvensters met hoge afzaat; gelijksoortige deur afgezet met een scheppend hol profiel. Gordellijst aangewend als druiplijst boven de deur en de vensters. Kroonlijst op van bloemmotief voorziene klossen. Gotisch - doch blijkbaar later - baldakijntje boven een ondiepe heiligennis.

Wijzigingen van twee vensters in de loop van de 19de eeuw; verweerde ornamenten. Oorspronkelijk gelijkaardige gevel aan de zijde van de Scholenstraat, twee overblijvende dichtgemetselde spitsboogvensters aan de rechterzijde. Overigens verminkt tijdens 19de en 20ste eeuw.