Neoclassicistisch hoekhuis van Grote Pieter Potstraat en Suikerrui, volgens bouwaanvragen uit 1859 en 1862 in twee fasen opgetrokken door de banketbakker Alex Belsac-Spillemae(c)kers. Uit geen van beide bouwdossiers vallen de ontwerper of aannemer af te leiden. Het betrof de verbouwing van een traditioneel diephuis met een trapgevel zijde Grote Pieter Potstraat en een breed getrapt dakvenster in de twee middentraveeën zijde Suikerrui, uit de tweede helft van de 16de of de eerste helft van de 17de eeuw. In 1859 werden de gevel zijde Grote Pieter Potstraat gesloopt en heropgebouwd, en de eerste twee traveeën van de gevel zijde Suikerrui met één bouwlaag verhoogd. In 1862 volgden de twee rechter traveeën zijde Suikerrui, die volledig werden heropgebouwd.

Hoekhuis van drie bij vier traveeën en vier bouwlagen onder een afgesnuit zadeldak (nok loodrecht op de Grote Pieter Potstraat, kunstleien). Oorspronkelijk bepleisterde en beschilderde, vandaag gedecapeerde lijstgevels in baksteenbouw. Het behouden traditionele gevelfragment van twee bouwlagen in de vierde en vijfde travee onderscheidt zich door speklagen, een hoekketting, kwartholle negblokken en wigvormige ontlasting, verankerd door smeedijzeren muurankers. Vierledige pui uit blauwe hardsteen met rechthoekige muuropeningen zijde Grote Pieter Potstraat; verbouwde pui zijde Suikerrui. Verkleinende registers van rechthoekige bovenvensters met individuele lekdrempels, oorspronkelijk kruiskozijnen in het traditionele gevelfragment. Een klassiek hoofdgestel met oorspronkelijk een houten kroonlijst op klossen (vernieuwd) vormt de gevelbeëindiging; recente dakkapellen.