Bewaard gevelfront van een eertijds imposant neoclassicistisch gebouw op de hoek van Groenplaats en Geefsstraat, vandaag geïntegreerd in een nieuwbouwflat.

Het Hôtel Saint-Antoine was vanaf de vroege 19de eeuw een van de meest prestigieuze en drukst bezochte hotels van Antwerpen. Het perceel werd in de 16de eeuw ingenomen door het kanunnikenhuis, dat vanaf 1604 het Bisschoppelijk Seminarie huisvestte. Vanaf 1722 was hier het gasthof “Sint-Antonius van Padua” gevestigd. Het "Hôtel Saint-Antoine", uitgebaat door de van oorsprong Duitse hotelier Nicolas Schmitt-Spaenhoven, werd omstreeks 1840 heropgericht. Omgevormd tot grootwarenhuis tijdens het interbellum, werd het pand omstreeks 1986 op de geschoorde voorgevel na gesloopt. Deze is sinds omstreeks 1995 geïntegreerd in een nieuwbouwflat met handelsruimte.

Het “Hotel Saint-Antoine” vormde oorspronkelijk een complex gebouw met vier vleugels van drie tot vier bouwlagen onder zadeldaken rond een binnenplaats, een voornaam gevelfront van zeven traveeën aan de Groenplaats, en een langgerekte zijgevel van veertien traveeën in de Geefsstraat.

Het oorspronkelijk bepleisterde en beschilderde gevelfront aan de Groenplaats beantwoordde aan axiaal-symmetrisch opzet, horizontaal geleed door de puilijst en verticaal gemarkeerd door het drie traveeën brede middenrisaliet. Dit laatste had een geblokte pui waarin de centrale korfboogpoort bekroond door een balkon met voluutconsoles en ijzeren borstwering, en een bovenbouw geritmeerd door composiete pilasters in kolossale orde. Verder was de opstand opgebouwd uit verkleinende registers van rechthoekige vensters in vlakke omlijsting, op de begane grond met lekdrempels op voluutconsoles, de deurvensters van de eerste verdieping met een doorgetrokken borstwering waarin smeedwerk en in het risaliet geaccentueerd door gestrekte waterlijsten, op de tweede verdieping met individuele lekdrempels en smeedijzeren leuningen. Een klassiek hoofdgestel met een gelede architraaf en houten kroonlijst op klossen vormde de gevelbeëindiging. De vier aansluitende traveeën van de zijgevel in de Geefsstraat waren identiek, de overige tien traveeën eenvoudiger van opzet, en ondanks de afnemende kroonlijsthoogte opgedeeld in vier bouwlagen van geringere hoogte.

Het bewaarde, vandaag gecementeerde gevelfragment bestaat uit de aangepaste bovenverdiepingen van de zes rechter traveeën van de hoofdgevel, met inbegrip van de pilasters en waterlijsten van het risaliet, en de smeedijzeren vensterleuningen met diagonaal patroon, maar zonder het hoofdgestel, rustend op een volledig verbouwde pui.