In kern traditioneel diephuis oorspronkelijk met trapgevel dat minstens opklimt tot de 17de eeuw. Pierre Joseph Buekens liet in 1840 de begane grond en de twee bovenverdiepingen in neoclassicistische stijl aanpassen tot een enkelhuisopstand. Met regelmatige registers van omlijste, rechthoekige deur- en vensteropeningen, onderscheidde de bel-etage zich door een gevelbreed balkon met voluutconsoles en een gietijzeren borstwering. De tweeledige, door een omlopende waterlijst gemarkeerde geveltop bleef behouden. Deze telde tien treden en werd geopend door een drielicht met een later rondboogluik tussen rechthoekige zijlichten. In opdracht van Philippe Buckens werd de bovengevel in 1874 tot de huidige vorm heropgebouwd, met behoud van balkon en pui, maar vervanging van de geveltop door een vierde bouwlaag. Al in 1875 liet hij een klassieke houten winkelpui met zijportaal aanbrengen.

Rijwoning van drie traveeën en vier bouwlagen onder een zadeldak (nok parallel aan de straat). De gedecapeerde lijstgevel toonde omstreeks 1975 nog resten van kwarthol geprofileerde zandstenen negblokken en speklagen op de eerste verdieping, maar werd nadien opnieuw bepleisterd en beschilderd. Verkleinende registers van rechthoekige bovenvensters met geprofileerde dagkanten op cordonvormende lekdrempels; cartouchesleutel in de middenas van de eerste verdieping. Klassiek hoofdgestel met een houten kroonlijst op klossen en uitgelengde consoles waartussen casementen. Verbouwde winkelpui.