Neoromaanse, pseudo-basilicale kerk met toren in overgangsstijl, gelegen binnen een ommuurd kerkhof, op een hoogte met vrij sterke helling aan de zuidoost- en zuidzijde, en hier bereikbaar via een trap.

De toren dateert uit de 13de eeuw en werd in 1421-1422 gerestaureerd, schip en koor zijn van 1856-1858.

De plattegrond beschrijft een driebeukig schip van vijf traveeën met ingebouwde, vierkante westtoren, en een koor van twee rechte traveeën met halfronde sluiting, geflankeerd door sacristieën.

De toren is opgetrokken uit breuksteen; plint afgewerkt met mergel- en kalksteen; hoekbanden, band en vensteromlijstingen van mergelsteen, de hoekbanden onderaan van kalksteen. Aan de noord- en zuidzijde: tweelichten (galmgaten) met driepasbogen en deelzuiltje binnen een mergelstenen rondboog; geprofileerde, mergelstenen kroonlijst. In de westgevel twee smalle venstertjes met negblokken, het onderste met driepasboog; het portaal is een 19de-eeuwse toevoeging in neoromaanse stijl. Tentdak (leien).

Het schip is van baksteen, onder zadeldak en lessenaarsdak (leien); kalkstenen plint; mergelsteen voor de ornamenten, de hoekbanden en het maaswerk der ingediepte, bakstenen rondboogvensters. Sacristieën in dezelfde stijl, onder lessenaarsdak.

Bepleisterd interieur, overwelfd door middel van kruisribgewelven tussen rondbooggordelbogen op schalken; de beuken zijn gescheiden door een rondboogarcade op zuilen met sokkel van kalksteen; straalgewelf boven het koor.

Mobilair: is uit de tweede helft van de 19de eeuw. Grafkruisen tegen de zuidgevel (buitenzijde) uit 12de eeuw.