De Steyaertmolen is een stenen koren- en oliewindmolen van het type bovenkruier (bergmolen), gebouwd in 1843 op de zogenaamde "molenkouter" door de lokale molenaar Karel (Charles) Steyaert-Martens. De familie Steyaert zou de molen tot in de jaren 1960 uitbaten. Al in 1847 kreeg Steyaert toestemming van de Bestendige deputatie om een stoommachine te plaatsen die werd opgesteld in een aanpalend gebouw. Er werd echter ook nog met wind gemalen. In 1871 en 1887 werd de molen opnieuw uitgebreid en in 1891 plaatste men opnieuw een stoommachine. Na de Eerste Wereldoorlog werd de olieslagerij verwijderd en maalde men enkel nog graan met een gasmotor (tot de jaren 1960). Rond 1930 werd het wiekenkruis verwijderd. In de jaren 1970 werd de molen omgevormd tot woning met een errond gebouwde schrijnwerkerij.

De molenromp is nagenoeg volledig ingebouwd door een moderne houten constructie. Kenmerkend is dat de molen uitgerust was met een kruiwiel achterin de kap om deze naar de wind te richten, in plaats van het klassieke staartwerk. Het interieur van de molen is verwijderd maar er resten sporen van het lichtwerk. Opvallend zijn de inwendige, cirkelvormige uithollingen aan de ramen van de graanzolder.

De aanpalende woning ten zuiden van de molen was tijdens het laatste kwart van de 19de eeuw de woning van de toenmalige molenaar, tevens burgemeester van Merendree.