Zogenaamde "Sassenbroekmolen", voormalige watermolen op de Sassenbroekbeek, die ontspringt bij het Manshovenhof (Borgloon) en iets verder dan de molen uitmondt in de Herkebeek. Reeds vermeld in 1371. Aangeduid op de Ferrariskaart (1771-77) als een eenvoudig, rechthoekig gebouw, in de Atlas van de Buurtwegen (1844) in grosso modo zijn huidige vorm. Buiten gebruik sinds 1968.

Bovenslagmolen, waarvan het metalen rad bewaard bleef. Langgestrekt gebouw met U-vormige westzijde, waardoor een klein, gekasseid erf gevormd wordt. Links bevindt zich het molenhuis, daterend uit de tweede helft van de 19de eeuw, met verbouwingen van 1909, zoals aangeduid door een gevelsteen H. BOSCH/GHIJZENS/1909. Het molenhuis stortte in doch werd door de huidige eigenaar bij de restauratie in zijn oorspronkelijke vorm heropgebouwd; thans ingericht als woonhuis. Anderhalve bouwlaag onder zadeldak (gedeeltelijk hergebruikte, Vlaamse pannen). Getoogde, bakstenen muuropeningen. Van de oude kern getuigt het rondboogpoortje in een omlijsting van kalksteenblokken (17de eeuw).

Het woonhuis is iets hoger, en eveneens voorzien van getoogde vensters; dito deur in een hardstenen omlijsting.

Het aansluitende, L-vormige dienstgebouw met stallen vertoont het duidelijkst zijn kern uit de 17de eeuw in de resten van de mergelstenen hoekbanden. In de achtergevels, resten van vakwerk, thans met bakstenen vullingen. Muuropeningen uit de tweede helft van de 19de eeuw. Alleenstaande dwarsschuur, wat verderop gelegen. In kern mogelijk daterend uit de eerste helft van de 19de eeuw. Drie traveeën onder zadeldak (Vlaamse pannen). Stijl- en regelwerk met gedeeltelijk lemen, gedeeltelijk bakstenen vullingen; bakstenen stoel. Pannen beschieting van de linkse zijgeveltop; recente schob tegen dezelfde gevel.