Watermolen, zogenaamd "Groenmolen". Graanmolen van het onderslagtype, gelegen op de Herk. Reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1771-77) en in de Atlas van de Buurtwegen (1844). In 1943-44 werden de vakwerkgebouwen vervangen door de huidige stenen. Hoewel de molen sedert 1970 buiten gebruik is, is hij nog steeds maalvaardig. Woonhuis en molenhuis, in een witgeschilderd bakstenen gebouw ten zuidwesten, van 1943-44. Het metalen molenrad is afkomstig van de Mombeekmolen en werd in 1945 geplaatst ter vervanging van het houten molenrad. Ten noordwesten, stallen en langsschuur in een langgestrekt gebouw van witgeschilderde baksteen onder wolfsdak (Vlaamse pannen); door middel van muurankers in de noordoostelijke zijgevel gedateerd 17[82]; een dienstgebouw, toegevoegd na 1940 bedekt gedeeltelijk de gevel en de twee laatste ankers. Recente vensters; getoogde deuren in een kalkstenen omlijsting met een negblok in elke stijl en een sluitsteen. Schuurpoort onder houten latei in de noordoostelijke zijgevel.