Het burgerhuis in beaux-artsstijl is in 1923 gebouwd in opdracht van de autohandelaar August (Gust) Vermeulen. Uitvoerder van de werken was de aannemer François Vermeulen die vermoedelijk ook het ontwerp leverde. In 1925 bouwde hij verderop aan de Koninklijkelaan een vrijwel identiek burgerhuis in opdracht van Henri Vervoort. Uit datzelfde jaar dateert een sterk verwant burgerhuis in opdracht van F. Dekkers aan de overzijde van de Koninklijkelaan. August Vermeulen liet in 1926 de voortuinafsluiting tot de huidige vorm aanpassen door de aannemers Gebroeders Vermeulen. Dit aannemersbedrijf bouwde ook de Garage Permeke & Vermeulen aan het De Coninckplein, dealer van de Amerikaanse Ford Motor Company, waarvoor de vennoten Oscar Permeke en August Vermeulen in 1926 opdracht gaven.

François Vermeulen, aanvankelijk meester-stukadoor en later aannemer van openbare werken, vestigde zich in 1893 in de Zurenborgstraat (huidig nummer 48). Het aannemersbedrijf, concessiehouder van de Franse betonproducent Hennebique en het wandopbouwsysteem Lugino, werd in 1926 voortgezet onder de naam Gebroeders Vermeulen. François Vermeulen behoorde tot de initiatiefnemers van de verkaveling van de Koninklijkelaan door de Naamlooze Vennootschap voor Stadsuitbreiding, een afdeling van de in 1909 opgerichte Banque Anversoise de Fonds Publics & d’Escompte. Als allereerste vastgoedproject aan de Koninklijkelaan bouwde hij in 1913 voor eigen rekening het geheel van drie burgerhuizen Koninklijkelaan 51-55, ontworpen door architect Paul Stordiau, waarvan hij zelf het middenpand betrok.

Met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën, omvat de rijwoning vier bouwlagen onder een plat dak. De lijstgevel met een bekleding in imitatie-natuursteen, beantwoordt aan een klassiek, drieledig schema, ontleend aan het laat-classicisme. Het is opgebouwd uit een gedrukte, sokkelvormende pui met schijnvoegen en puilijst, de twee hoofdverdiepingen in kolossale orde afgewerkt met een klassiek hoofdgestel, en een lage attiekverdieping. Asymmetrisch van opzet, ligt de klemtoon op het brede zijrisaliet in de rechtertravee, dat over de hoofdverdiepingen wordt gemarkeerd door Ionische pilasters op consoles. Op de bel-etage een rechthoekige erker met gecanneleerde pilasters, die steunt op consoles met acanthusblad, op de tweede verdieping een drielicht met een smeedijzeren balkonborstwering. Verder rechthoekige muuropeningen, een inkomdeur en garagepoort met zijlichten op de begane grond, vensters met bewerkte latei, lekdrempel en onderdorpel op de hoofdverdiepingen. Het hoofdgestel is opgebouwd uit een gelede architraaf, een fries en kroonlijst. De attiek is afgewerkt met een gekorniste houten kroonlijst op klossen. De smeedijzeren vleugeldeur en garagepoort versierd met rozetten zijn bewaard, evenals het traliewerk van de zijlichten; vernieuwd vensterschrijnwerk.

Voortuinafsluiting, aangepast in 1926, met postamenten en deels bewaarde smeedijzeren hekken, ingezwenkt ter hoogte van de garage.

De plattegrond beantwoordt volgens de bouwplannen aan de typologie van de bel-etagewoning, met op de gedrukte begane grond slechts de garage en bergkelders. Bereikbaar via de inkomhal met steektrap, wordt de bel-etage opgedeeld door de centraal ingeplante traphal met bovenlicht, ontdubbeld door de diensttrap. Het L-vormige salon neemt de straatzijde in, de eetkamer de tuinzijde, geflankeerd door de keuken met terras en wc. De tweede verdieping biedt ruimte aan een slaapkamer annex badkamer en wc aan straatzijde, een tweede slaapkamer, berging en meidenkamer aan tuinzijde. Beperkt tot de halve bouwdiepte en slechts ontsloten door de diensttrap, telt de attiekverdieping nog twee kamers.