Burgerhuis in neoclassicistische stijl gebouwd in opdracht van J.P.Ch. Cassiers, naar een ontwerp door de architect Emile Van Nieuwerburgh uit 1890. Deze laatste was in Antwerpen actief minstens vanaf 1873, tot de overdracht van zijn praktijk aan zoon Modest omstreeks 1905. Het vastgoedproject Cassiers omvatte twee volgens repeterend schema gekoppelde woningen, waarvan het linker pand (nummer 26) in 1970 werd gesloopt voor een nieuwbouwflat. Toenmalig eigenaar mevrouw L. Takx liet het pand in 1929 door architect Ferdinand Van Mierlo verbouwen tot meergezinswoning en met een derde verdieping verhogen, met behoud van gevelcompositie en -decor.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning vier bouwlagen onder een plat dak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met geblokte begane grond, rust op een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Horizontaal geleed door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op het geblokte middenrisaliet. Dit laatste wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een balkon met consoles en ijzeren borstwering. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige muuropeningen, de bovenvensters in geriemde omlijsting met oren, in het risaliet geaccentueerd door sluitstenen. Een klassiek hoofdgestel met gekorniste houten kroonlijst op klossen en tandlijst vormt de gevelbeëindiging. Bewaard houten schrijnwerk van inkomdeur en vensters, smeedijzeren keldertralies en gietijzeren voetschraper.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat wordt ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. Sinds 1929 omvat elke verdieping een driekamerwoning in enfilade, met keuken en wc.