Burgerhuis in neoclassicistische stijl, voor eigen rekening opgetrokken door de aannemer Désiré Vermeiren, naar een ontwerp uit 1878. Op de drie links aanpalende percelen had Vermeiren in 1877 zijn eigen woning (nummer 94) en eerder in 1878 twee gekoppelde burgerhuizen (nummers 90-92) gebouwd. Van de aannemer zijn in Antwerpen bouwprojecten geïdentificeerd uit de jaren 1861 tot 1887.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op de begane grond, rust op een hoge, geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Horizontaal geleed beantwoordt de compositie aan een asymmetrisch schema. De inkomtravee krijgt een accent als geblokt zijrisaliet, Franse balkons met ijzeren borstwering en hoekpilasters markeren de overige traveeën. Verder is de opstand opgebouwd uit registers van rechthoekige deur- en vensteropeningen, in het risaliet met geriemde omlijsting. Rolwerkcartouches met rankwerk en chutes uit stuc sieren de penant en de borstwering van de eerste verdieping. Een klassiek hoofdgestel bestaande uit een panelenfries met rozet en een houten kroonlijst op klossen en tandlijst, vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en vensters is bewaard, evenals het smeedijzeren traliewerk en de gietijzeren voetschraper.

De woning beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. In het bouwdossier ontbreken de plattegronden.