Overblijfsel van de voormalige waterburcht "Ter Borght", residentie van de heren van Itegem, en gelegen in de voortuin van het rustoord Sint-Elisabeth. Circa 1756 grondig verbouwd als huys van plaisantie. Sedert 1895 ingericht als rustoord voor bejaarden. In 1938 werden de 18de-eeuwse poort- en voorgevel beschermd als monument, doch in 1968, bij de planning van de bouw van het huidige rustoord, "gedeclasseerd" met het oog op de heroprichting in Bokrijk; door omstandigheden ging de heroprichting niet door en in 1995 werden de materialen verkocht aan een antiekhandelaar.

Bakstenen hoektoren (zie gravure van J. le Roy, anno 1730) onder leien kegelspits met vergulde bekroning, opklimmend tot de 16de eeuw; de afgeplatte zijde wordt bekroond door een driehoekig fronton; verwerking van zandsteen voor muurbanden, één overblijvend schietgat, steigergaten, hoekstenen en omlijstingen der blinde muuropeningen.