Neoclassicistisch landhuis uit het tweede kwart van de 19de eeuw, gelegen ten zuiden van het centrum van Jezus-Eik in een beboomd park.

Historiek

De gronden van het domein behoorden begin 19de eeuw nog tot het Zoniënwoud (zie Jezus-Eik). In 1830 verwierf bankier Abraham Mathieu de gronden uit handen van de Société Générale. Deze grootgrondbezitter liet er in 1838 zijn zomerverblijf bouwen, dat klaar was in 1841. Het landhuis werd kadastraal geregistreerd in 1848 als "kasteel". Op de eeuwwisseling werd er een vergroting geregistreerd op het kadaster waarbij graaf De Meeus – De Grinprez eigenaar was van het domein. Voor de aanleg van de autosnelweg E411, in de jaren 1960, was het domein verbonden met het centrum van Jezus-Eik.

Vuurgatstraat 4, ten oosten van het kasteel, was mogelijk een vroeger bijgebouw behorend tot het domein. Op deze locatie stond al een gebouw op het primitief kadaster waarvan in 1916 een vergroting werd geregistreerd.

Beschrijving

Het domein mocht niet bezocht worden en werd beschreven op basis van wat zichtbaar is vanop de openbare weg, kaarten en oude postkaarten.

Neoclassicistisch landhuis van vijf op drie traveeën en twee bouwlagen met souterrain, onder een leien schilddak met dakvensters. De bepleisterde en beschilderde gevels worden geopend door hoge rechthoekige vensters voorzien van 19de-eeuws schrijnwerk en persiennes. Aan de zuidzijde is een terras met trappen zichtbaar en tegen de noordgevel een bordestrap voor de toegang. Boven de toegang aan de noordzijde was een uitgewerkt portiek aanwezig in houtwerk (?) (zichtbaar op oude postkaarten). Rechthoekige geprofileerde hardstenen deuromlijsting aan beide zijden en een blauwe hardstenen plint van het souterrain. Op de oude postkaarten lijkt er tegen de zuidoostelijke gevel nog een volume te staan, dat vandaag niet meer bestaat. De huidige dakvensters waren in het verleden voorzien van een frontonnetje in plaats van de huidige schilddakjes.

Park

Op de topografische kaarten van 1867 en 1924 is een groot park in landschappelijke stijl zichtbaar met verschillende slingerende paden. Het park lag geklemd tussen de Welriekendedreef en de Vuurgatstraat. De percelen langs de Sparrenlaan behoorden begin 20ste eeuw ook nog tot het park. De hoofdtoegang tot het domein lag nog in de noordelijke hoek aan het centrum van Jezus-Eik met de kerk. Deze noordelijke hoek van het park werd met de aanleg van de autosnelweg en het bijhorende op- en afrittencomplex onteigend.

Rond het park met een open karakter was een groene gordel van bomen aanwezig. Tussen de topografische kaart van 1867 en 1924 werden er wijzigingen aangebracht aan de padenstructuur. Ten zuiden van het kasteel was een radiale aanleg aanwezig met paden die vertrokken uit het centrum, in 1924 was dit vervangen door een minder strakke aanleg met kronkelende paden en twee vijvers ten zuiden van het kasteel (hiervan rest er nog één). Mogelijk gebeurden deze wijzigingen onder graaf de Meeus. Vandaag is het park meer bebost.