Samen met het tussenliggende huis vormden deze twee identieke neoclassicistische burgerhuizen een ensemble, ontworpen in 1886 door architect E. Horckmans in opdracht van de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen. Het ensemble is representatief voor de realisaties van de maatschappij in de jaren 1880.

Deze bouwmaatschappij, opgericht in 1886, legde zich toe op de ontwikkeling van de wijk "Oostkwartier" tot de populaire middenklassewijk Zurenborg. Op eigen initiatief realiseerde de maatschappij tal van modelwoningen en –huizenrijen. Ze hoopten de bouwgronden in straten die al deels bebouwd waren beter te kunnen verkopen aan privé-investeerders en wilden eveneens de wijk vorm geven door fraaie, verzorgde woningen. De woningen gebouwd door de maatschappij hadden doorgaans verzorgde neoclassicistische of neo-Vlaamserenaissance-gevels.

De centrale woning op nummer 13 verloor door de ontpleistering en de vervanging van het schrijnwerk zijn authentieke karakter. De twee identieke flankerende woningen behielden wel hun originele uitzicht. Het zijn bescheiden burgerwoningen van twee bouwlagen en drie traveeën onder zadeldak, met een bepleisterde en witgeschilderde lijstgevel.

Klassieke afwerking van de gevel, met plint in blauwe hardsteen, houten kroonlijst op klossen en met tandfries, kordonlijsten en doorlopende onderdorpels, rechthoekige muuropeningen die regelmatig in de traveeën zijn geplaatst, vlakke fries met twee nopornamenten onder de kroonlijst. Typerend zijn de pilasters met kapitelen en paneelwerk die de muurdammen tussen de muuropeningen versieren. Dit type gevel paste Horckmans ook toe in de Grotebeerstraat.